Gek op jou! Een zielig tv programma voor kinderen.

Liefdesrap 

“Nee, niet weer hè!” mopper ik. Yes-R komt in beeld. Het programma “Gek op jou” begint. Ik vind het een vreselijk programma. Het idee is leuk hoor, een jongen die middels een rap, met hulp van Yes-R een meisje om verkering vraagt. Of een meisje dat een jongen vraagt op dezelfde manier. De uitverkorene wordt verrast, thuis of op de voetbalclub bijvoorbeeld met een rap die Yes-R geschreven heeft samen met het verliefde kind. Daarna mag de jongen of het meisje raden van wie die rap afkomstig is. Goed of niet goed, dat verraadt Yes-R niet. “Buiten staat ze op je te wachten, zullen we gaan kijken?” Daarna stelt Yes-R de brandende vraag of hij verkering wil. Ontroerend als het kind ja zegt en ze elkaar in de armen sluiten. Maar diep treurig als het kind wordt afgewezen voor het oog van de camera. En dat gebeurt meestal. Het is een soort All you need is love, met het verschil dat volwassenen van te voren een soort kansberekening kunnen maken en kinderen meer hopen dat het verrassingseffect hun stille liefde over de streep trekt. Dat werkt blijkbaar niet helemaal zo. Gelukkig is Yes-R erbij om hem of haar te troosten, al moet ik er niet aan denken om door hem getroost te worden als ik liefdesverdriet heb. Dan kan ik wel wat andere leuke BN-ers verzinnen. En dan zou waarschijnlijk meteen mijn liefdesverdriet over zijn.

Sprinkhanen

In de zomervakantie zijn er herhalingen op tv van “Mijn vader is de beste!”. De allereerste serie afleveringen volgens mij, want deze worden nog gepresenteerd door Yolanthe. Dit programma vind ik wel leuk. Leuke spelletjes waaruit moet blijken wie van de vier vaders de sterkste, de stoerste, de snelste en de slimste is. Alleen het kind van de vader die uiteindelijk de winnaar is mag roepen: “Mijn vader is de beste!”. Soms gaan kinderen vliegend door de lucht voor een opdracht, maar als ze bij de opdracht komen waar de vaders met hun hoofd tussen de sprinkhanen moeten zitten om knopen uit een touw te halen, vind ik het ineens een stom programma. Kunnen ze niks beters verzinnen? De sprinkhanen lopen over het hoofd van de vaders en ik vind die vaders nu al overwinnaars omdat ze het gewoon doen. Een meloen tot moes slaan vind ik dan wel weer een grappig spel. Al voel ik me wel een beetje laf dat ik commentaar zit te leveren op die vaders die net te vroeg of te laat slaan en de meloen dus niet raken. Iets met de beste stuurlui ofzo. Ik ben ervan overtuigd dat ik het niet zou kunnen. De show “Wij zijn de beste” is denk ik een opvolger van dit programma. Sommige onderdelen komen overeen, maar de show is vlotter en wat spectaculairder. Niet te ingewikkeld, maar bijvoorbeeld met een schietstoel en Bekende Nederlanders die het jongens- en meisjesteam ondersteunen.

Tranen

In elk geval een stuk leuker dan dat programma Gek op jou. Nu wordt er weer een oproep gedaan om je aan te melden. “Als je het maar laat” zeg ik tegen Dunya, die er gelukkig nog veel te jong voor is. Dit soort programma’s blijven ook geen drie jaar doorgaan, dus tegen de tijd dat zij zich kan opgeven bestaat het vast niet meer. Als ik dat maar hard genoeg denk wordt het vanzelf waar hoop ik. Dunya ligt in een deuk als het erop is. “Dat doe je een kind toch niet aan?” roep ik dan. “Ten overstaan van heel Nederland wordt ze afgewezen!” Eigenlijk heb ik ook bewondering voor de jongens die “nee” zeggen. Er is lef voor nodig om dat te doen op televisie. “Ik vind een ander meisje leuk!” zei een jongen laatst. AU! Het arme meisje barst in tranen uit. De jongen mag weer terug naar binnen en Yes-R ontfermt zich over het meisje. Elke keer als het erop is kijk ik gespannen naar de houding van de jongen of het meisje dat gevraagd wordt. Al bij de rap hebben ze een vermoeden, daar kunnen ze bijna niet omheen. Ik probeer dan alvast in te schatten wat het antwoord zal zijn. Meestal is het nee, dus ik heb meestal goed gegokt. Als ze toevallig wel ja zeggen komt Dunya niet meer bij. Triomfantelijk roept ze dan: “Hij zei ja! Hij zei ja!” Dan mompel ik iets dat het meisje of de jongen deze keer geluk had gehad. En in stilte hoop ik dan maar dat het antwoord niet verandert als de camera’s uit zijn.

Zapp Extra

Dunya vindt het alleen maar geweldig. Ze geniet van dit soort programma’s. Na de zomervakantie gaan we aftellen tot Spangas weer begint en dan kunnen we weer lange tijd genieten van de belevenissen van de leerlingen van het Spangalis College. Als voorproefje won Dunya de prijsvraag op de website van Spangas. "Weet je nog dat je mee hebt gedaan aan een prijsvraag van Spangas?" vraag ik haar. "Waar ging die ook alweer over?" Ze haalt haar schouders op. "Dat weet ik niet meer!" zegt ze. "Hoezo?" vraagt ze. "Omdat je gewonnen hebt!" De volgende dag ligt er een pakketje met een Spangas-tasje, de dvd's van seizoen drie en wat kaarten met foto's van acteurs. Ze is er heel blij mee. Nu nog maar even de vakantie uitzitten en dan begint het gewone leven weer. Dunya kan niet wachten. Al staan ons nog wel wat leuke dingen te wachten in de vakantie. Maar daarna.... en zeker als het weer wat minder mooi is, dan is het heel fijn dat het televisieseizoen weer begint. Hoewel.... we hebben tegenwoordig uitzending gemist op de tv en Dunya kan alles opnemen wat ze wil zien.  En anders hebben we nog een computer en in het uiterste geval ook nog een laptop! En de tablet niet te vergeten die ze vorig jaar heeft gekregen. En dan hebben we op tv ook nog het kanaal Zapp Extra. Om allerlei programma's te zien die niet worden uitgezonden op Zapp, of die herhaald worden. Superleuk. Een uitkomst voor Dunya. Ik ben er iets minder blij mee. Meer strijd rondom die tv en nog meer leren om voet bij stuk te houden. Dat valt niet altijd mee. Gelukkig doet Dunya zoveel andere dingen, dat ze overdag nauwelijks aan de tv toekomst. Ik hoef me er in elk geval niet druk om te maken dat ze te weinig andere leuke dingen doet. Ook ik ben wel blij als het gewone leven weer begint.