Finn wordt opgenomen voor een darmonderzoek.

Januari 2016, de artsen besluiten toch om Finn op te nemen om een darmonderzoek te doen, zijn bloed laat inmiddels nette waardes zien voor de coeliakie maar de diarree blijft. Is er dan naast coeliakie toch meer met hem aan de hand? 

Op de afdeling liggen allemaal spullen voor hem klaar en worden we voorbereid voor het onderzoek. Na lang wachten is hij aan de beurt en wordt hij naar de ok gebracht. Daar worden we heel lief ontvangen en zijn knuffels mogen met hem mee. Opnieuw moeten we wachten en de zenuwen zijn hoog. Eenmaal binnen in de ok was het zeer indrukwekkend zowel voor finn als voor mij. Ik had bij het gesprek met de anesthesist al aangegeven dat ik wilde dat Finn met een kapje in slaap gebracht zo worden, aangezien ik weet hoe moeilijk finn doet als er al bloed geprikt moet worden. Normaal doen ze dit niet maar ze gaan hier toch mee akkoord. Ze brengen hem in slaap, en vertellen me dat ze daarna infuus aan zullen brengen. Dat is het moment dat ik de ok moet verlaten, daar ligt hij dan mijn kleine mannentje bij 8! Dokters. Waarom moet mijn kleine man dit allemaal doorstaan! 

Weer moeten we wachten als Finn na een uur op de uitslaapkamer is mag ik bij hem. De zuster verteld me dat ik niet moet schrikken, alleen bij die worden schrik je al. Finn was heel slecht te prikken en hebben na 3 pogingen (hand en voet) uiteindelijk het infuus in zijn hals moeten zetten. Pff wat een vreselijk aanzicht was dit. Ligt hij daar mijn vriendje aan allerlei apparaten.. hij is nog in diepe rust en er sijpelt wat bloed uit zijn mond. Ook hier schrok ik van maar dat gebeurde vaker. En kwam door het onderzoek. Maar verder ging het naar omstandigheden goed. Na ruim 3 kwartier en een aantal pogingen om hem wakker te krijgen doet hij zijn ogen open, wat was dat fijn. We mogen terug naar de afdeling en als het daar goed gaat naar wat eten mogen we gelukkig naar huis.

6 weken later krijgen we de uitslag, er is niets afwijkends te vinden gelukkig! Dit hadden we zelf ook ondervonden. Finn heeft voor de eerste keer vaste ontlasting wat wordt je daar blij van! 

Finn was op dat moment al bijna een jaar plas- zindelijk, we hoopte dan ook dat wanneer hij vaste ontlasting zou krijgen dit ook over zou gaan. Helaas is het tegendeel waar..... wanneer stopt onze trein, bij het beginstation zijn we ingestapt alleen lijkt dit een eindeloze reis.....