Feestelijk afzwemmen voor B!

“Oooh doe de Hoki Poki! Oooh doe de Hoki Poki!” schalt het door het zwembad. De zevenentwintig kinderen die mogen afzwemmen voor B zingen en dansen mee met de juf. De sfeer zit er vooraf al goed in. Lekker harde muziek, even dansen om je te ontspannen, een ongedwongen sfeer. Het moet vooral leuk zijn dat afzwemmen. Goed gedaan van de instructeurs.

Selectieles

Het was wel spannend deze keer. Vorige week zouden de kinderen die mochten afzwemmen geselecteerd worden. In december zat Dunya er niet tussen, dus was ze erg teleurgesteld. Wel meteen weer gemotiveerd en vastberaden om deze keer wel geselecteerd te worden. Maar op zaterdag krijg ik een telefoontje van het zwembad, dat de zwemlessen niet doorgaan. Door sneeuwval ligt het treinverkeer stil en er zijn maar liefst vijf zweminstructeurs die vast zitten in het OV. Het is daarom niet verantwoord om de lessen door te laten gaan. “Hoe moet het dan met afzwemmen? Er zou vandaag geselecteerd worden voor B!” vraag ik ongerust. Ook daar is een oplossing voor gevonden. Op woensdagmiddag is er een extra les speciaal voor deze kinderen. Daarin zal de coordinatrice de kinderen selecteren die mogen afzwemmen. Ik haal opgelucht adem

Borstcrawl

“Wat gek om op woensdag te zwemmen!” roept Dunya uitgelaten als ze haar badpak aandoet. Bij de douches wordt ze opgevangen door de juf. “Kom je voor B?” Dunya knikt. “Dat hopen we wel!” voeg ik er lachend aan toe. Boven achter glas zit ik met een knoop in mijn maag. Als het nu maar lukt. Als ze nu maar door mag. Ze doet zo haar best en het zou zo goed zijn voor haar zelfvertrouwen! De vorige keer strandde het vermoedelijk op de borstcrawl. Ze zwom niet met haar gezicht in het water, wat wel de bedoeling is. Als ik zie dat ze dat nu weer niet doet ga ik gebaren. Neus in het water! Na ruim een half uur worden ze allemaal op het bankje gezet. Ik voel een knoopje in mijn maag. Zonder aarzelen krijgen ze allemaal een kaartje met de tekst: “Hoera ik mag afzwemmen. B” Ik heb tranen in mijn ogen. Dunya is ook ontzettend blij. Als ik naar beneden loop staat de juf bij de douches. “Ik had het al snel gezien hoor. Zag er allemaal netjes uit!” Dunya geniet van de warme douche. “Ga je dan ook door voor C?” vraagt de juf. Dunya knikt. “Echt?” roept de juf verbaasd. “Ja!” roept Dunya triomfantelijk. “Zijn we dan nog niet van je af?” zegt de juf lachend. Ik lach mee. Nee, na ruim zes jaar verveelt het nog steeds niet om elke week te zwemmen.

Ouder- en kindzwemmen

Dunya begon toen ze één jaar was met Ouder- en Kindzwemmen. Om haar watervrij te maken. Watervrij? Dunya genoot vanaf de eerste tel. Ze spetterde en lachte in het water. Watervrij was ze al. Maar we gingen door omdat het toch zo leuk was. “Bij drie gaat je kindje met het hoofd onder water!” riep de juf. “Als het gaat huilen, niet troosten, dan bevestig je dat het eng is!” Pffff..... Wat denkt ze wel. Als Dunya gaat huilen, dan ga ik haar wel troosten. Bij drie ging ze kopje onder en kwam schaterend boven. Ik had het kunnen weten. Ik heb tranen in mijn ogen, van het lachen. Als ik dat aan Dunya vertel ligt ze dubbel van het lachen. “Hoe deed ik?” vraagt ze keer op keer.

Kleurplaat

“Juf Elisa vindt het niet leuk dat ik doorga voor C” zegt Dunya in de kleedkamer. “Joh, dat was een grapje. Niks aan de hand!” zeg ik. “Ze plaagt je maar wat. Omdat ze je al zolang kent!” Bij de receptie ruilt ze de kaart om voor een kleurplaat en een brief waarop staat dat ze mag afzwemmen en wat praktische regels. “Weet je hoelang ik je al ken?” verzucht de receptioniste. “Ja” zeg ik “Al zes jaar!” Dunya lacht. “Als ik mijn C heb wil ook door voor mijn D” kondigt ze aan. Al was het alleen maar omdat ze geen afscheid wil nemen van zwemles.

Parcours

Op zaterdag staan we op tijd in de rij voor de poortjes. We willen snel naar beneden om om te kleden. Dunya heeft opa en oma opgetrommeld en ook haar vader komt nog op de valreep binnenvallen. Voor mij is het jammer dat mijn vriendinnen er niet bij kunnen zijn, maar ik weet dat ze aan ons denken. Ik zit met de moeder van een zwemvriendinnetje op de eerste rang. We zitten daar perfect. Dunya kijkt regelmatig even omhoog als ze langs ons zwemt. Ik steek mijn duim op. Er is een parcours uitgezet. De kinderen moeten allerlei vaardigheden laten zien en dat gaat spelenderwijs, met muziek. Ook moeten ze over een vlot rennen. Dat ligt over de breedte van het zwembad en daar rennen ze overheen. De meeste kinderen vallen, maar Dunya sprint naar de overkant en blijft overeind. Ik ben niet verbaasd. Dat is Dunya.

Diploma

Na een poosje worden alle kinderen bij elkaar geroepen. De juf zegt: “We hebben goed gekeken naar jullie allemaal. Maar ik moet zeggen..... dat jullie allemaal een diploma krijgen!” Er gaat een gejuich op. Boven in het café krijgen de kinderen hun diploma. Dunya is supertrots en ik ben ook supertrots op haar. En vooral heel blij voor haar. Deze boost voor haar zelfvertrouwen komt op een mooi moment. Ze gaat meteen een gratis ijsje halen. Niet dat ze m opeet, maar als het gratis is laat je het niet liggen natuurlijk. Het grappige is dat kinderen elkaar weer tegenkomen op zo’n afzwemdag. Kinderen die we in de loop der jaren hebben leren kennen omdat ze tegelijk met Dunya zwommen. Sommigen zijn veranderd van lestijd en zijn we uit het oog verloren. Maar nu zijn we weer compleet. Al is het niet voor lang. De meeste kinderen en ouders zijn tevreden met B. “Als Dunya met tegenzin naar zwemles zou gaan was ik ook gestopt. Maar ze wil zo graag door voor C, dat wil ik graag stimuleren!” zeg ik steeds. Ik begrijp heel goed dat mensen na zoveel tijd wel een beetje klaar zijn met dat zwemmen. Maar Dunya wil alles halen. En volgend schooljaar gaat ze schoolzwemmen. Ze kan er geen genoeg van krijgen. Dat is helemaal top!

Cadeautjes

Als ze thuiskomt roept ze: “Kom maar op met die cadeautjes!” Ik haal een tasje met cadeautjes tevoorschijn die ze snel openmaakt. “Wel jammer van het mooie cadeaupapier” zegt ze. “Maar ik kan niet wachten!” De volgende dag moet haar diploma mee naar de kerk. Ik schrijf in het voorbedenboek dat Dunya geslaagd is voor haar B diploma dankzij haar doorzettingsvermogen. En dat ik hoop dat ze zoveel zelfvertrouwen heeft gekregen dat ze met net zoveel plezier doorgaat voor haar C”. Als het voorgelezen wordt klinkt er zelfs gelach in de kerk. “Mama.....” kreunt Dunya terwijl ze een glimlach probeert te verbergen. Op maandag gaat haar diploma mee naar school. Daarna gaat ie in de map met alle andere zwemdiploma’s. Want voordat ze haar A haalde heeft ze ook al Zeesterretjes zilver en goud en het Orka-diploma gehaald. En daar is ze terecht heel trots op!