Er is veel gebeurd en je hebt me veel geleerd

“Wie is er morgen jarig?” vraagt Karsten. Je kantelt je hoofd een tikje, pronkt met de kuiltjes in je wangen en prachtige krullen… en dan als kers op de taart die fonkeling in je ogen terwijl je grinnikt… “itte!!” je pakt ons helemaal in, in een ogenblik! Elke dag weer!

De tijd gaat me iets te snel voorbij, vandaag ben je ineens 3 jaar!!

Je bent zo dapper, zorgzaam en veelzijdig… man, wanneer heb je dat ineens allemaal geleerd??

Over het afgelopen jaar weet ik niet goed waar ik moet beginnen, er is veel gebeurd en opnieuw heb je me veel geleerd. Accepteren, bijstellen en tegenwoordig kan ik zelfs een soort onderhandelen met de dokters…. En ook zijn er dingen waarvan ik emotioneel al afscheid van had genomen. En zelfs al een soort plekje had gegeven, geaccepteerd zoals het is, wat ook gewoon goed is hè. Het zijn dingen die je dan ineens weer als een stipje aan de horizon weet te brengen. Vaardigheden voor als je volwassen bent bijvoorbeeld, waarvan de dokters zeggen dat je dat waarschijnlijk wel gewoon gaat kunnen. Of dat je thuishoort in alle reguliere dingen als de basisschool en zwemles. De revalidatie-arts vind je zelfs de vreemde eend in de bijt bij hen, woorden die mijn hart laten gloeien en jij haalt je schouders op en lacht lief. Alsof je het allemaal altijd al wist

Kleine, maar toch oh-zo-grote-dingen die ik niet meer voor mogelijk hield, tover je uit een magische hoed. Je bent pienter en weet precies hoe dingen in elkaar zitten; puzzelt en kleurt naar hartenlust. En dan dat zingen…. Uit volle borst en vol overgave inclusief dansjes, zo lief.

Naast de alledaagse dingen waar ik zo bewust van heb leren genieten, kan ik dat ook van die peuter-drift-buien (achteraf, wanneer in zijn bed ligt uiteraard). Mijn perspectief is veranderd, net als mijn referentiekader… het lijkt alsof er constant een roze bril op mijn neus word gezet. Je bent misschien wel precies wat ik nodig had denk ik vaak.

Laatst was je grote broer jarig. We zochten samen een kadootje uit en verstopten het in huis, je koos voor je speelgoedkeukentje. Zodra Karsten thuis kwam van school riep je “hiep hiep hoewaaa!!” en je spurtte zo snel je kon naar je verstopplekje. Ik kon je op tijd uitleggen dat het pas een dag later was… lichtjes twinkelen in je ogen en met je wijsvinger voor je mond zeg je shhhh. Oké, voor nu is het gevaar geweken, Karsten had het nog niet gehoord.

De volgende ochtend ga je zo snel je kunt de trap af en ik hoor op weg naar je speelgoedkeukentje “Tattat, hiep hiep hoewaaaa!!”. Je gilt het uit van pret en Karsten doet met je mee..

Vandaag was het Karstens beurt… met de grootste zorgvuldigheid zocht hij een kadootje voor je uit in de speelgoedwinkel. Het is precies goed; jij straalt en Karsten straalt met je mee. Ik kijk op mijn gemak naar het tafereel en geniet met warme kriebels in mijn buik.

Lieve lieve allerliefste Vesper, wat ben je leuk! Een doorzetter zoals ik die nog niet heb gekend. Ik bewonder je en ben zo ongelofelijk trots op jouw fantastische jij. Samen, met z’n vieren zijn we een heerlijke wij… “ik lief jou ook”