Enig(st) kind

‘Misschien kunnen jullie een hut bouwen?’ probeerde ik. Puck, het vriendinnetje van mijn dochter Sophie schudde haar hoofd en keek naar de grond. ‘Wil je dan verven?’, vroeg Sophie lief. ‘Nee’, fluisterde ze, ‘ik wil iets met jou doen’. En hierbij keek ze naar mij. Mijn dochter keek sip en ik was er ook niet zo blij mee. Puck is een fantastisch meisje en ze kan heerlijk spelen … als een volwassene meedoet. Als enig kind zijnde vindt ze het moeilijk om met leeftijdsgenootjes te spelen.

‘Nou , goed dan’ zei ik, ‘verstoppertje doen?’. ‘Jij bent ‘m’ riep Puck en met die woorden renden de kleutermeisjes weg. Terwijl ik ze theatraal zocht ‘waar zouden ze nou toch zitten?!’, bedacht ik me dat ik nu eigenlijk de afwasmachine had willen uitruimen… Daar ging mijn planning. ‘Nee, niet onder het bed!’. Moet ook lastig zijn voor haar ouders. Hoe ga je daar mee om? Ik had me die vraag nooit hoeven stellen omdat ik door mijn twee kinderen gedwongen wordt mijn aandacht te delen. ‘Ha, daar zijn ze! Achter het gordijn!’.

Nadat we verstoppertje, ganzenbord en ezeltje prik hadden gespeeld, kwam Pucks moeder. Ze vroeg hoe het was geweest. Ik twijfelde of ik haar zou vertellen over het ‘probleem’ dat Puck alleen maar met mij erbij wilde spelen. Ik besloot het toch te delen want straks zou Puck misschien minder populair worden bij haar vriendjes als ze altijd maar het liefst met hun ouders speelt. Gelukkig was ze blij met mijn eerlijkheid. Onder een kopje thee vertelde ze me dat ze hier al opvoedhulp voor had gevraagd.

Eén tip was het gebruik van een kookwekker. Puck moest een kwartier zelfstandig spelen. Een andere tip was het plannen van de dag. Puck was erg gebaat bij een duidelijke dagindeling. ‘Dáár heb ik nou de ultieme tool voor!’ zei ik, wijzend naar mijn bizzyboard weekplanner. Pucks moeder vond het geweldig. Vooral al die magnetische pictogrammen. We spraken af dat ik bij de volgende speelafspraak gebruik zou maken van de bizzyboard in combinatie met een kookwekker. Bij het afscheid kregen zowel Sophie als ik een dikke knuffel van Puck.

Toen ik daarna –eindelijk- de afwasmachine uitruimde, voelde ik me goed. Want door het ‘probleem’ van Puck te delen met haar moeder was er meteen een hoop uit de lucht. En daarbij was ik erg blij dat we nu een plan hadden voor de volgende keer dat het schattige meisje zou komen spelen. Want dit enigst kind is tenslotte ook zeker een enig kind!