En toen werd ze opgenomen in het ziekenhuis!

Afgelopen donderdag 21-01-2016 ging ik mijn dochter ophalen van de peuterspeelzaal, daar aangekomen zag ik mijn meisje helemaal huilend zitten, met een heel rood gezichtje. De juffrouw zei direct, volgens mij is ze niet lekker, ze is zo stil en niet zoals ze normaal is.

Thuis direct temperatuur gemeten, 39.7, dus snel een zetpilletje en dan zal ze vast opknappen. Een vriendin van mij met haar dochtertje zouden op bezoek komen en daar had mijn dochter toch wel zin in. Ik heb ze dus gewoon laten komen, en het leek even beter te gaan. Na 2 uur was ze op, mijn vriendin en haar dochtertje gingen naar huis en ik dacht ik temperatuur nog maar eens...40.4, ze dronk amper en had die dag thuis nog niet geplast.

Toch maar de huisarts bellen.

We moesten direct komen, ze werd onderzocht en de arts vertrouwde het niet, door naar het ziekenhuis naar de kinderarts....na allerlei onderzoeken en verschillende mensen die er ondertussen bij waren geweest mocht ze nog een zetpil, kreeg ze een vernevelaar, voor de luchtwegen vrij te maken (ze ademde ook erg zwaar) en er werd bloed geprikt.

We moesten 1 nachtje blijven ter observatie.... prima dacht ik 1 nachtje!

Echter de dag erna ging het niet beter... ze dronk amper, we probeerde haar zoveel mogelijk te stimuleren, maar helaas... ze kreeg een sonde....

wat een hel was dit, verschrikkelijk gewoon.. de verpleging gaf al aan dat dit voor kinderen een traumatische ervaring is, maar het was voor een goed doel, ze kreeg ORS zodat ze genoeg voedingstoffen binnen zou krijgen.... ik dacht nu zal het vast snel beter gaan, de kinderarts was langs geweest en ze dachten dat het een virus was, aan de bloeduitslagen te zien.

De dag erna ging het eigenlijk steeds slechter, nog steeds die hoge koorts en drinken lukte gewoon niet, ze had veel keelpijn en buikpijn, dat gaf ze zelf aan,

Ik ben die middag 5x naar de verpleging toe gelopen, er was gewoon niemand gekomen tussen 14.00-20.00... om 16.00 trof ik een groepje verpleging en toen ik vroeg of nog iemand kwam omdat het slecht met mijn dochter ging.... en ik vroeg of er nog een kinderarts kwam, stond de kinderarts bij het groepje.... ze gaf een hand en ik kreeg een verhaal dat het druk was en dat ze zo aan de ronde ging beginnen.

20.00 kwam eindelijk de verpleging, die schrok, het ging inderdaad niet goed (dit had ik pas 5x aangegeven).... ze ging met spoed de kinderarts bellen.... en eindelijk om 21.30 was de kinderarts er (schandalig), ja het hoorde niet goed aan, ze hoorde wat op de linkerlong,,,, een afwijking...direct starten met antibiotica...en zo nodig aan de zuurstof....

De nacht ging redelijk.... en de zondag ook, smiddag's sliep ze toen de kinderarts zou komen, dus die zou terugkomen....nooit meer een kinderarts gezien....

zondagavond ging het weer slechter, haar zuurstof was te laag...dus ze moest aan de zuurstof..... een zware nacht....maar gelukkig ging het sochtends weer wat beter!

Drinken ging al iets beter, maar ze kwam maandag aan een krappe 400/450 ml.....

die middag waren we met haar op de speelkamer, toen er een vrouw binnenkwam en vroeg of wij de ouders waren, wij met haar mee want ze wilde een gesprek....het was een diëtist....ze zou in overleg met de kinderarts (die overleg met ons zou hebben gehad, waar wij niets vanaf wisten) met ons het gesprek aangaan, omdat onze dochter drastisch afgevallen zou zijn..... dit verbaasde ons, want bij binnenkomst in het ziekenhuis woog ze 14,5 (met kleding) en die ochtend hadden ze haar gewogen en woog ze 14,3 (met kleding).... rare conclusie en dat vond de diëtiste ook! Verteld hoe en wat ze normaal at....en hoe het nu ging....conclusie ze moest bijgevoerd worden via de sonde....wat dus al gedaan werd.

Om 17.00 kwam de kinderarts....deze begon te praten over longfoto's en andere uitslagen....waarop ik mijn man aankeek.... longfoto's??? hij wist ook nergens van... en de kinderarts kwam erachter dat ze het over een ander kind had....fluisterend tegen mijn man vroeg ze of we hier geen melding van gingen maken....en sorry sorry sorry ik kom zo bij jullie terug....

Daar stonden we.... huh? gebeurde dat nu echt??

18.00 kwam ze weer terug, 2 tellen binnen en weg, het zag er goed uit, morgen mocht ze waarschijnlijk mee naar huis....mijn man had haar amper een vraag kunnen stellen (ik wa sop het moment even eten bij mijn moeder)

Ook had mijn man om 17.45 op de bel gedrukt, omdat we telkens als onze dochter geplast had (op de po) moesten bellen....er kwam niemand.... ik had met de verpleging afgesproken dat ze voor 19.00 kwamen voor de laatste controle, omdat onze dochter altijd rond die tijd sliep.... er kwam niemand....

Ondertussen had ik zelf de plakkertjes opgeplakt en ging ze slapen.... om 19.30 nog eens op de bel geduwd en om 19.45 kwam er eindelijk iemand....mijn dochter sliep toen al een uur! De zuurstof was weer te laag...althans zoals mij verteld was.... nou de verpleegkundige wilde het nog even checken of ik alles wel goed opgeplakt had....prima doe maar...en de zuurstof bleef zo laag....opeens kreeg ik te horen dat het minimale zuurstofgehalte verlaagd was....wij wisten nergens van....waarom? niemand kon me antwoord geven!

Ook kwam ik erachter dat ze veel meer vochtopname hadden opgeschreven dan dat mijn dochter daadwerkelijk zelf gedronken had. Dit heeft de verpleging aangepast, want 640 ml is heel wat meer dan 400/450ml...en ze moest 800ml zelfstandig drinken voor ze naar huis mocht.

Dinsdag.... ik was zelf weer gaan werken, en mijn man was bij onze dochter in het ziekenhuis, ik hoorde van hem dat het drinken wel heel goed ging.... mooi dacht ik...waarschijnlijk dan nog 1 nachtje...laten we dat hopen....

Mijn man belde, omstreeks 11.00 uur, ze mag naar huis...wat? huh? en het zuurstof dan wat zo slecht was afgelopen avond??? Ik kom eraan..... geregeld op het werk dat ik direct mocht gaan en een attente collega heeft me snel gebracht.

Ik wilde wel eens even die arts spreken en meteen mijn zegje doen over alles wat er de afgelopen dagen was gebeurd..... een klachtenformulier had ik al ingevuld en die had ik klaar om in te leveren.

de verpleging kwam om te vragen waarom ik eerst iemand wilde spreken...na mijn gehele verhaal begreep ze het helemaal en we kregen terugkoppeling dat om 14.00 de kinderarts zou komen.

bij 14.30 was ze er eindelijk.... heel mijn verhaal gedaan en ze wist niet zo goed wat ze moest zeggen.... het was overigens een andere kinderarts dan die ons dochtertje 3x had gezien en ook een andere die de longontsteking had vastgesteld. Ze begreep dat ik boos was en dat ik twijfelde om onze dochter mee naar huis te nemen... ze gingen hier zeker iets mee doen, zowel op de kinderafdeling als de kinderartsen zelf en ik ga er feedback van krijgen

Ze heeft onze dochter nog eens goed nagekeken en we mochten toch gaan...de sonde ging eruit (weer drama) en lekker naar huis.... Thuis aangekomen heb ik met de huisarts gebeld en het hele verhaal verteld.... met haar heb ik afgesproken zodra ze weer koorts krijgt of we vertrouwen het niet, mogen we direct komen....dat is toch wel een geruststelling.... antibiotica heeft ze nog tot zaterdag....en het zou nu een kwestie zijn van aansterken.... ze heeft een pompje voor de luchtwegen en ook nog neusdruppels..... ik duim maar dat het goed blijft gaan.....

wij gaan in ieder geval nooit meer naar dat ziekenhuis!