1 jaar geleden
En dan wordt je kind naar een kamer gebracht.
Na de diagnose
En dan wordt je kind naar boven gebracht naar de kinderafdeling. Daar ligt je kind ineens in een groot ziekenhuisbed aan alle toeters en bellen. Elk uur wordt er bloed geprikt, bloedglucose gechecked, infusen afgesteld. Hij ligt daar als een klein hoopje ellende, half van de wereld. Van slapen komt niet veel. Er is in een korte tijd ineens heel veel gebeurd. En elk uur staat er iemand aan het bed voor een drupje bloed en elke 2 uur voor een buisje bloed. Zellf heeft hij niet alles meegekregen. Soms merkte hij niets en soms werd hij half-half geïrriteerd wakker.
Iedereen was wel echt heel lief. Halverwege de nacht kwam de dame van de huisartsenpost nog even om een hoekje kijken. Haar dienst zat erop, maar ze wilde toch even weten hoe het ging. En de kinderarts liep ook nog even langs.
Bij één keer bloed prikken vertelde hij over zijn liefde voor dinosaurussen en zijn grote favoriet ‘Blue’ uit Jurassic World. Bij de volgende ronde nam de verpleger een print van Blue mee, voor op de muur. Zo geweldig lief!
De volgende ochtend stonden papa en zus al weer bijtijds aan de deur. Thuis konden ze ook niet echt de rust en ontspanning vinden.
En dan is het wachten op de diabetesverpleegkundige. Ze komt speciaal op haar vrije dag naar het ziekenhuis.
In de loop van de ochtend komt de diabetesverpleegkundige aan. Ze vertelt heel veel, we krijgen allerlei informatie op papier om na te lezen, een doos met materiaal om bloed te prikken, een Gluky doos (met informatie speciaal voor kinderen), prikpennen, etc. Wauw, wat komt er veel op je af. Je krijgt nauwelijks tijd om te laten bezinken wat er allemaal gebeurt.
Gelukkig komt zoonlief in de tussentijd ook weer een beetje in het land van de levenden. Hij knapt langzaam weer een beetje op.
Wat een achtbaan deze dagen. Aan de ene kant maak je je zorgen om je kind. Aan de andere kant word je overladen met informatie.
Anoniem
Onze dochter was 1,5 jaar ...we hadden niet veel later moeten komen, ze had een bloedglucose van 68 mmol. Met de hormonen van m'n bevalling van de derde in mijn lijf, dacht ik dat het een nachtmerrie was, veel ....heel veel komt er dan op je af...ook wij weten het, maar het is goed gekomen, iedereen went er aan en ondanks dat je altijd extra zorgen hebt hoort het gewoon bij ons gezin! 😘
Anoniem
Onze dochter was 2,5 ten tijde can de diagnose (opname van 8dagen) wat een rollercoaster. Inmiddels hebben we onze draai gevonden en het meestal geaccepteerd. Ooit heeft iemand het omschreven als een vervelend huisdier waar je altijd rekening mee moet houden. Dat dekt wel de lading. Je leert ermee leven en je kunt er mee leven! Sterkte de komende tijd. Het begin is zwaar, maar het wordt iets beter 😘
Anoniem
ik was twee toen ik het kreeg en dit jaar word ik 66 ik wens hem sterkte en een ding het is nu veel beter met betere middelen in te regelen hou je daar aan vast beide