En dan is je kindje ziek.

Ik neem jullie mee terug naar oktober 2019. Eva is dan net een jaar. En we zijn aan het genieten van een (duik)vakantie in zuid Frankrijk. Het valt ons daar al op dat ze meer huilt dan normaal. Hangerig is.

Terug in Nederland gaat haar ontwikkeling achteruit. Ze kan ineens niet meer staan, lopen, als ze kruipt dan sleept haar linkerkant, ze valt constant om, haar hoofd staat al een paar dagen in een dwangstand naar links.

Dit lijkt niet goed en we besluiten langs de huisarts te gaan. Deze weet het ook niet en verwijst ons (met spoed) door naar de kinderarts. Daar komt er toch wel een beetje paniek bij ons. 

Nog geen kwartier binnen en er wordt een infuus geprikt, onder narcose en in de mri scan. De neuroloog wil een hersentumor uitsluiten. Pffff, dan leef je echt even tussen hoop en vrees.

Na de scan mocht ze naar de uitslaap kamer, maar daar kon ze niet wakker worden. Wederom paniek. Helaas besloot de arts daar om ons (nog) niet te roepen. Eva moest eerst geintubeerd worden en dat kon wel eens te spannend voor ons zijn. Tijdens die handeling is ze toch wakker geworden. Helemaal alleen, met veel artsen om haar heen, in een koude, kille kamer. We hoorden haar van heel ver in paniek huilen/krijsen. 

Gelukkig konden we Eva al snel meenemen naar de kinderafdeling waar ze haar hadden opgenomen. Na een paar zenuwslopende uren kwam het verlossende woord, haar hersens zagen er goed uit. Er was geen tumor! 

Maar wat was er dan toch met ons meisje?!

Maak nu je account aan op Mamaplaats & maak 3x kans op een DEPLAY Tablet t.w.v. €180! 🎁