EMDR bij een peuter, hoe werkt dat?

Er kwamen best wel wat vragen over EMDR bij Elynn. Hoe gaat dat in zijn werk? Hoe snel merk je verschil? En vooral “hoe gaat het nu met haar na de EMDR?”

Tijd om alle vragen te beantwoorden!

Door alles wat Elynn heeft meegemaakt in haar jonge leventje zijn er bepaalde trauma’s ontstaan. De neussonde trok ze regelmatig, soms dagelijks, uit haar neus. Dat vervelende slangetje in je neus, de pleisters op je wang die open wonden veroorzaakte. Het terugplaatsen van de sonde werd steeds moeizamer, ze ging steeds meer beseffen wat er zou gebeuren als de kinderverpleegkundige van de kinderthuiszorg haar handschoenen aan trok. Daarnaast is ze natuurlijk ook 2x geïntubeerd. Hoe jong ze ook was, ook hier kan ze een trauma aan overgehouden hebben. Dit was dan dus ook de eerste gedachte van artsen toen ze haar drinken weigerde na de eerste intubatie.

Het fistelonderzoek heeft ook een groot trauma achtergelaten bij Elynn waardoor uiteindelijk het wegraken bij de sonde inbrengen blijft aanhouden.

De wegrakingen blijven aanhouden en ook het tandenpoetsen en mond/neusje schoonmaken worden een probleem. Zodra we iets in haar gezicht moeten doen is er paniek. Als ik er aan terug denk staan de tranen weer in mijn ogen

Via de kinderarts krijgen wij een verwijzing naar de medisch psycholoog in het ziekenhuis. Na een eerste telefonisch gesprek, want door alle corona maatregelen mochten we nog niet langskomen, moest ik aan de slag. Ter voorbereiding moesten wij als ouders op ongeveer driekwart A-4 beschrijven wat ervoor gezorgd heeft dat Elynn zo getraumatiseerd is geraakt. In een soort voorleesverhaaltje. “Hoe schrijf ik alles van de afgelopen 1,5 jaar op? Er zijn zoveel dingen gebeurd die hebben bijgedragen aan dit trauma!” Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen, in overleg met de psycholoog, om het fistelonderzoek te beschrijven. Daarna zijn de problemen dusdanig groot geworden dat het niet meer te doen was. Niet voor Elynn, niet voor mij als moeder maar ook niet binnen ons gezin. De reden dat er uiteindelijk met redelijke spoed een peg-sonde is geplaatst.

Daar zit ik dan, met de laptop op schoot starend naar een wit document want waar begin ik? “Is dat waarvan ik denk dat het haar zo geraakt heeft wel écht de oorzaak?” Natuurlijk ben zelf bij dit onderzoek geweest, heb ik de paniek in haar ogen gezien en haar bezwete lijfje na die tijd gevoeld. Uiteindelijk ben ik begonnen, vertrouwende op mijn moedergevoel die het de afgelopen 20 maanden nog nooit verkeerd heeft gehad!”

Het verhaal staat uiteindelijk op papier en stuur ik naar de psycholoog. Zij geeft aan dat ze met dit verhaal wel aan de slag kan en we maken een afspraak voor de eerste EMDR sessie.

Door de corona maatregelen mag de psycholoog niet zelf aan Elynn zitten en ik moet dus een deel van de EMDR zelf doen. De psycholoog leest het verhaal voor en ik moet tegelijkertijd bij Elynn haar armen, benen, buik en gezicht aantikken.

De inleiding van het verhaal lijkt Elynn weinig te doen, ze wil liever spelen met het speelgoed en wil van schoot. Tot het moment dat we bij het deel over het onderzoek komen. Elynn wordt onrustig, begint te huilen en uiteindelijk legt ze zelfs in paniek haar hoofdje op tafel met haar handjes op haar hoofd. Hard huilend roept ze “nee”! Ze lijkt het helemaal opnieuw te beleven. Ondertussen moet ik door blijven gaan met het aanraken, het tappen. Dit tappen zorgt ervoor dat de lading uiteindelijk van het trauma af gaat. De bedoeling is om het verhaal meerdere keren voor te lezen maar na de eerste keer is ze zo van slag en moe dat we besluiten om te stoppen. In de auto valt ze uitgeput in slaap en de 2-3 nachten die volgen zijn intens. Ze is veel wakker en is dan in paniek. We waren hier voor gewaarschuwd maar haar nog meer in paniek zien doet mij wel wat. We herhalen de sessie na een week nog een keer, ze reageert wederom op het verhaal maar is al minder in paniek. De sessies zijn wel enorm vermoeiend voor haar en ik zorg ervoor dat we na de sessie niets meer hoeven te doen zodat Elynn thuis bij kan komen.

Na de tweede sessie gaan we op vakantie. Even heerlijk een weekje genieten van en met elkaar. In de vakantie gebeurd er iets heel bijzonders. Elynn verft met waterverf op haar gezicht, iets wat ze daarvoor nooit zou doen. Vol trots kijk ik toe hoe ze samen met Tess zit te verven en hoe ze steeds meer verf op haar wang smeert. Dit keer heb ik tranen van geluk. Om het nog mooier te maken mag Tess onder de douche de verf er af halen met een washandje. Ik zie aan heel haar lijfje dat Elynn het heel spannend vind maar ze laat het toe!

Helaas volgt er dan alweer een nieuwe ziekenhuisopname. Infusen prikken, bloed prikken, katheter om urine af te nemen, in de weken van opname komen er nieuwe trauma’s bij. Dit bespreek ik met de psycholoog en we vullen het verhaal wat aan zodat ook deze punten worden aangepakt tijdens de EMDR sessies.

Uiteindelijk heeft ze 4 EMDR sessies gehad. We hebben mooie vooruitgang gezien, mogen haar mond en neus weer schoonmaken en kunnen nu goed haar tandenpoetsen. Het gaat niet altijd makkelijk maar ze laat het toe. Wel merken we nog altijd dat ze het spannend vind als je aan haar gezicht moet komen. Nu ze wat ouder wordt kan ze steeds meer zelf doen en ligt de regie meer bij haar. Dat maakt sommige handelingen weer wat makkelijker.

Helaas zijn er wel weer meerdere opnames nodig geweest de afgelopen maanden. Zeker bij de laatste opname moest er vaak bloed geprikt worden en waren er infusen nodig. Zodra ze weet dat er een “prik” komt raakt ze in paniek. Na overleg met de kinderarts is er besloten dat dit soort vervelende handelingen bij Elynn zoveel mogelijk gedaan worden onder midazolam. Hierdoor raakt ze wat weg tijdens de handeling en vergeet wat er gebeurd is. Ook worden dan zoveel mogelijk dingen in 1x gedaan zodat we haar zo min mogelijk hoeven te belasten. Ik vind het best heftig dat deze medicatie nodig is maar als het helpt om trauma’s niet nog groter te maken dan dat ze nu zijn dan doen we dat! De pedagogisch medewerker is ook bij dit soort momenten om wat afleiding te bieden. Het vraagt allemaal wat extra tijd en voorbereiding maar iedereen doet enorm zijn best om het voor Elynn zo ontspannen mogelijk te maken.

Uiteindelijk zijn we blij dat we de stap naar EMDR gemaakt hebben, het heeft de scherpe kanten van haar trauma in haar neus-mond gebied weggehaald. Wie weet is het in de toekomst nog eens nodig om bijvoorbeeld rondom prikangst iets te bereiken maar voor nu laten we het even rusten en hopen we dat al die vervelende dingen even niet nodig meer zijn!