Eindelijk weten we de oorzaak van onze huilbaby

Elke dag zie ik op tegen de avond omdat ik weet dat er een gevecht aan komt. Is het niet bij het in slaap vallen, is het wel in de nacht waarbij Nova minimaal 2 keer huilend wakker wordt. Hartkloppingen heb ik wanneer ik haar hoor huilen. Wat is er met je aan de hand en wanneer houdt het nou eens over? Mijn moederinstinct zegt al vanaf het moment dat het uit de hand liep (toen was Nova 8 maanden) dat er iets aan de hand is met haar. Het klopt gewoon niet dat ze zoveel huilt!

Nu Nova 2,5 is, typ ik heel voorzichtig deze blog, omdat ik heel voorzichtig durf te zeggen dat het huilen is gestopt! Waar veel ouders er nooit achter komen wat de reden is van hun huilbaby, ben ik een van de weinige die kan zeggen; “We weten eindelijk de oorzaak van al het huilen!” Nova is namelijk lactose-intolerant.

Wat is Lactose-intolerantie?

Lactose is een suiker dat in melk en in melkproducten voorkomt en wordt daarom ook wel melksuiker genoemd. Om lactose te kunnen verteren hebben we het enzym lactase nodig. Lactase wordt in de dunne darmwand aangemaakt. Als er geen of niet voldoende lactase wordt aangemaakt, kan lactose in onze voeding niet goed verteerd worden. Lactose komt dan onverteerd in de dikke darm terecht. De bacteriën in de dikke darm, de darmflora, gaan lactose ‘vergisten’. Hierdoor kunnen klachten ontstaan. We spreken dan van lactose-intolerantie.

Het tekort aan lactase is dus de oorzaak van de klachten. Dit wordt ook wel lactase-deficiëntie of lactase-tekort genoemd. Door het tekort aan lactase kan lactose niet opgenomen worden door ons lichaam. Dit wordt lactosemalabsorptie genoemd. Niet iedereen heeft last van klachten door de verminderde opname van lactose. Als iemand wel last heeft van klachten spreken we van lactose-intolerantie: het niet goed verdragen van lactose.

Bron: https://www.mlds.nl/chronische-ziekten/lactose-intolerantie/

Kortom mijn moedergevoel klopte gewoon al die tijd al! Nova heeft continue buikpijn gehad, en omdat ze alleen ‘s avonds een flesje melk kreeg, uitte deze klachten zich altijd in de nacht! Aan de ene kant ben ik heel blij dat ik erachter ben gekomen dat dit de oorzaak is, en aan de andere kant breekt mijn moederhart omdat we er pas na 2,5 jaar achter komen en ik haar dus al 2,5 jaar melk geef waar ze zoveel buikpijn van krijgt.

Hoe ik hierachter ben gekomen, heb ik eigenlijk aan een goede vriendin te danken. Haar dochter en mijn dochter hebben veel dezelfde klachten gehad. Zij heeft na bijna 4 jaar bij de kinderarts gelopen te hebben eindelijk een lactose-test voor elkaar gekregen (“Nee, mevrouw, lactose-intolerantie komt maar zeer zelden voor.”) Als ik dit typ wordt ik eigenlijk ontzettend boos. Waarom luisteren die doktoren gewoon niet naar de moeders? Ik heb zelf ook bij de dokter gezeten met Nova. Ik was kapot en ik kon niet meer. Uit wanhoop ging ik toch maar naar de dokter.

“Ik zie een gezond kindje voor me zitten.” zegt mijn dokter. “Ja, dat snap ik, maar kom vannacht maar eens bij me langs, dan is het een monster.”

“Dokter, is Nova niet ergens allergisch voor?” “Nee mevrouw, dan heeft Nova overdag ook klachten.”

Goed terug naar mijn vriendin en haar dochter. Eindelijk na bijna 4 jaar heeft ze die test gehad en inderdaad, haar dochter is lactose-intolerant.

Dat zette mij aan het denken en ik liep in de supermarkt toen ik lactosevrije melk zag staan. Omdat ik al zoveel geld heb uitgegeven aan middeltjes in de hoop dat ze eindelijk eens ging slapen kocht ik een pak, onder het mom van ‘niet geschoten is altijd mis’. En ze sliep die nacht goed… en de volgende nacht ook…

Ineens vielen alles puzzelstukjes in elkaar. Als ze overdag, en dan vooral aan het eind van de dag, bepaalde producten at, hadden we ‘s nachts horror. Chocola en pannenkoeken bijvoorbeeld. ALTIJD als we pannenkoeken hadden gegeten, was het in de nacht een drama. Evenzo met chocola.

We zijn nu een paar maandjes verder en we hebben zoveel mogelijk lactose uit haar voeding gehaald en ik heb een ander kind gekregen. Overdag bijna geen driftbuien meer, het inslapen gaat veel beter (oke, we moeten er nog wel bij zitten, maar geen uren meer!!), en in de nacht slaapt ze veel rustiger. Doorslapen zit er nog niet in, hoewel ze het af en toe wel kan, maar ik ben zo blij dat ik geen huilend kind meer heb ‘s nachts. Nova heeft in de afgelopen maanden heel erg moeten wennen aan haar nieuwe ritme. Het lijkt wel of een hele hoop frustratie en moeheid eruit is gekomen. En ook bij mij, ik heb zo moeten wennen aan het zoveel rustiger slapen. Gek is dat eigenlijk, ik heb 2,5 jaar lang zo graag willen slapen en nu het eindelijk kon werd ik automatisch 4 a 5 keer wakker in de nacht 🙈.

Ik geniet er nu zelfs van als ze af en toe ‘s nachts uit haar bedje komt en bij me komt liggen. Man, dat is wel eens anders geweest, ik kon haar wel wegkijken uit mijn bed. Nu liggen we dan gezicht tegen gezicht aan te slapen en ben ik dankbaar dat het gevecht over is ❤️.