Eindelijk voelde ik mij echt gezien

Toen ik een doos tekeningen van mijzelf tegenkwam, werd ik daar verdrietig van…

Ik begreep wat ik getekend had en had zo graag gewild dat er vroeger iemand was die dit had begrepen.

De boomstam van de boom die ik had getekend groeide scheef.
Verder zweefde de boom en had hij een gat in de stam.
De kroon was aan de linkerkant veel groter en er stond een rood hek omheen.

Dat een boomstam scheef getekend wordt, heeft vaak te maken met omstandigheden van buitenaf die de ontwikkeling beïnvloeden.

De kroon die aan de linkerkant veel groter was, liet zien dat ik me op het moment van tekenen steeds verder terugtrok uit het contact met anderen.

Het rode hek leek te roepen; ‘Zie mij, geef me ruimte om te zijn!’

Ik had op dat moment ontzettend veel behoefte om gezien te worden omdat er veel aandacht naar mijn zieke moeder ging.

Op mijn 14e moest ik opdrachten maken van de muziekleraar, maar in plaats daarvan was ik aan het tekenen.

Hij vroeg mij om na de les bij hem te komen.

Ik schrok, want ik was bang dat ik op mijn kop zou krijgen.

In plaats daarvan vroeg hij wat er aan de hand was.
Hij gaf aan gezien te hebben wat ik had getekend en dat hij daaruit kon opmaken dat er veel speelde in mijn leven.

5 minuten later mocht ik weg.

Op de fiets naar huis heb ik ontzettend hard gehuild.
Voor het eerst in al die jaren voelde ik mij eindelijk echt gezien door iemand die mijn tekening begreep.

Ik was vastbesloten…
Dat wil ik ook kunnen.

Diep van binnen voelde ik dat ik het ieder kind gun om zich zo gezien te voelen zoals ik mij op dat moment voelde.