Snap
  • Kind
  • mijlpaal
  • levendverlies
  • cerebraleparese
  • kindmetbeperking

Eindelijk het ledikantje omlaag.

Lenn is vandaag voor het eerst zelf gaan zitten. 🤩

Toen ik vanmorgen zijn kamer op kwam schrok ik. Er zat in eens een ventje rechtop in bed naar me te kijken.

Super knap van Lenn maar ook heel spannend voor mij. We hebben vandaag dus meteen zijn bedje omlaag gezet. En de jongens wilden natuurlijk zelf ook even meehelpen.

Ik vond dat wel echt een momentje. We hebben dit ledikant 4 jaar geleden gekocht met het idee dat hij inderdaad ook ooit omlaag gezet moest worden. Maar tot vandaag was dat nooit het geval.

Normaal leren kinderen tussen de 7 en 13 maanden om zelf te gaan zitten. Maas was 2,5 jaar toen hij voor het eerst rechtop op zijn knietjes in bed zat. Hij sliep toen al in zijn grote hoog/laag bed dus het ledikant heeft altijd op de hoogste stand gestaan. Lenn is nu bijna 16 maanden en eindelijk kan het ledikant omlaag. Een flinke mijlpaal dus!

Het is heel confronterend wanneer je om je heen steeds hoort dat andere kinderen dingen eerder kunnen dan je eigen kinderen. Dat geld niet alleen voor het zelf gaan zitten maar voor alle mijlpalen die een kind kan bereiken.

De afgelopen jaren heb ik veel van dit soort pijnlijke momenten meegemaakt. Ik heb geleerd dat dit levend verlies heet en ik doe mijn best om te leren hoe ik hiermee om moet gaan. Ik weet dat er in de toekomst nog veel van dit soort momenten gaan komen en ik probeer om elke keer het positieve te blijven zien. Dus voor nu ben ik gewoon super trots en blij dat Lenn zelf kan gaan zitten in bed. 

1 jaar geleden

Heel herkenbaar Nathalie. Weliswaar op een ander vlak dan bij jouw jongens, maar ik ervaar dit net zo regelmatig en pijnlijk als jij beschrijft. Elk kind zal een soort leerschool voor de ouders met zich meebrengen, maar bij kindjes met een beperking voelt die leerschool vaak extra hard. Wat bij een ander 'gewoon' is, is bij ons een mijlpaal. En die mijlpalen mogen dan wel des te groter gevierd worden! 😀