Eerste schooldag

Het lijkt nog zo kort geleden dat je mijn kleine meid was. Inmiddels ben je toch echt al een grote meid van vier jaar oud. Elke dag lijk je wel een stukje groter en wijzer, ik geniet van de momenten samen. Jij en ik zijn ook echt twee handen op één buik. Morgen tikken we samen weer een mijlpaal af, een behoorlijke grote ook nog. In november werd je al 4 jaar oud. Morgen mag je dan voor het eerst naar de basisschool. Je gaat nog niet de hele dag, morgen ga je een uurtje kennismaken en dinsdag is je eerste echte schooldag. We leven al lang naar dit moment toe en het heeft ook nogal wat voeten in de aarde gehad. We bereiden je al lang voor op het naar school gaan door te vertellen wat jouw school is en samen te kijken als we er toevallig langskwamen. Je wist dan ook al snel “dat is mijn school!” Maar in september kwam daar verandering in. We zitten al een tijdje samen in een traject om erachter te komen hoe we jou zo goed mogelijk kunnen helpen. Er zijn namelijk heel veel dingen die je al zo goed en knap kan, maar we zien ook dat er wat dingen zijn die je nog lastig vindt. Daarvoor hebben al allerlei professionals meegekeken en -gedacht. Om allemaal tot dezelfde conclusie te komen: “we zien dat er iets is, maar we weten ook niet wat..” Elke keer komen we weer een stapje verder en hopen we dat iemand ons kan helpen om te begrijpen hoe het kan dat je bepaalde dingen nog lastig vindt, maar vooral hoe we je dan zo goed mogelijk kunnen helpen hierbij. Hoewel niemand ons hier al een antwoord op kan geven en iedereen dezelfde vragen heeft, weten we inmiddels wel dat het regulier onderwijs niet de beste plek voor jou zal zijn. Dus daar ging ons plannetje. In het begin vertelden we je nog maar niet dat ‘dat’ niet meer jouw school was, want wij wisten ook nog niet wat dan wel en we wilden niet te veel verwarring zaaien. Na een zoektocht, verschillende observaties, rondleidingen en meerdere gesprekken weten we het wel. En toen we het jou vertelden vond je dat prima, je had geen vragen en je zei er niks over. Regelmatig zijn we de afgelopen tijd langsgereden, hebben we om het gebouw heen gereden en naar de speelplaats gekeken. Je werd steeds enthousiaster en de laatste dagen vraag je vooral wanneer je naar binnen mag. Je begint ongeduldig te worden, want je wilt graag je juf leren kennen en zien hoe het eraan toe gaat in de grote school. Morgen mag jij naar binnen, mag jij jouw juf zien en jouw klas. Ik ben zo blij voor jou dat je naar  een plek gaat waar meer aandacht, ruimte en tijd zal zijn voor jouw behoeften dan op een reguliere basisschool. Waar je je hopelijk niet meer hoeft te verstoppen als het teveel wordt, want wat brak mijn hart toen ik dat hoorde van het kinderdagverblijf. Je hebt het op het kinderdagverblijf zo getroffen met stuk voor stuk lieve en betrokken leidsters, die jou hebben geholpen en ondersteund. Die hebben meegedacht in de zoektocht naar de goede plek voor jou. Ik hoop dat je op deze school en weer net zulke lieve en betrokken mensen om je heen krijgt. Mijn hart huilt, een beetje van gemis en heel veel van geluk. Ik ga je missen als je straks lange dagen naar school gaat, maar ik geniet nu al wetende hoeveel je zult leren en je kunt gaan ontwikkelen op jouw eigen tempo. 

Morgen pink ik nog een traantje weg, geef ik je een hele dikke knuffel en ga jij voor het eerst naar school!