Eenkennig / Verlatingsangst.

Vandaag was een dag om weer naar oma te gaan.

Luna is een meisje van 1 jaar oud. Ze is 7 maart 2011 geboren, dus ze is net aan een dreumes. Een dreumes met een eigen wil en eigen inzicht aan wie zij die dag zal ''hangen''. Nu is haar papa een grote hit de afgelopen weken. Dit is zo een dag.

Luna gaat naar oma, het is 8 uur als ze daar aan komt. Alles gaat prima, en wij doen ons ding thuis. Luna zal zich wel vermaken. Het schiet door mijn hoofd dat Luna eenkennig is of heeft ze verlatingsangst? En hoe zal het nu gaan bij oma?

Oma belt, Luna huilt alleen maar. Dit betekent dus dat ze daadwerkelijk echt alleen maar aan papa hangt. Papa pakt zijn fiets, en haalt het meisje op.

Papa komt in de deuropening en Luna begint te lachen, wat oma zegt" Afgelopen uur heb ik dat dus nog niet gezien'' . Dit betekend dus dat Luna echt verlatingsangst heeft, het liefst bij papa zit, staat hangt of wat dan ook. Want dit gedrag, het huilen zodra ze papa uit het oog verliest, doet ze dus bij mij ook! Huilen, huilen, huilen, tot papa weer in beeld komt. Ik vind het rot. Ik voel mij er ook rot onder als ze weer in een bui beland dat ze alleen papa wilt hebben. Papa kan toch niet altijd in de buurt zijn?

Wanhopig bied ik dan eten aan, drinken aan, en afleiding maar het werkt niet. Luna heeft verlatingsangst als het om papa gaat. Ik denk dat we maar een harnasje moeten kopen zodat ze aan papa geplakt kan zitten voor altijd;)