Een zusje, "Wanneer komt ze nou mama?"

Vanaf het begin hebben we ons zoontje bij de zwangerschap betrokken. Uitgelegd dat er in mama's buik een baby zit. Dat er dus straks een broertje of zusje bij komt. Niet meteen maar over een tijdje.

Elke keer vroeg mijn zoontje weer " Mama wanneer komt de baby nou?" Iedere keer heb ik weer gezegd dat de baby komt als het er klaar voor is maar dat duurt nog heel lang. Dat vond hij het ergste het wachten. Want hoe lang duurt het nog is natuurlijk niet makkelijk te begrijpen voor een kindje van 2.

Met de 20 weken echo werd duidelijk dat we een meisje erbij zouden krijgen. Geweldig nieuws, dit omdat niemand dit had verwacht. Er is in de familie 1 meisje geboren en de rest allemaal jongens. Dus we waren echt super blij. En onze zoon super trots hij krijgt een hus (Zus) waarmee hij kan spelen.

Ik zou 27 November uitgerekend zijn. Maar dat ging ik echt niet volhouden. Had veel pijn. Het was 18 november toen ik bij de verloskundige was. En vertelde ook dat ik het echt niet veel langer ging volhouden. Maar diep van binnen wist ik ook dat het wel pas na het weekend mocht komen. Dit omdat mijn zoontje 20 November jarig is. De verloskundige zei dat als ze er na het weekend nog niet was we een afspraak zouden maken in het ziekenhuis om verder te kijken. Gelukkig is dat niet zo ver gekomen.

Op 21 November om 23.25uur braken mijn vliezen spontaan toen ik me wilde omdraaien in bed. Ik dacht eerst dat ik in bed had geplast. Maar het bleef maar komen. Ik heb op dat moment de verloskundige gebeld, en die zei dat ik gewoon moest wachten tot de weeen zouden beginnen, maar dit kon nog wel even duren dus ze raden mij aan te gaan slapen.  21 November is trouwens ook de dag dat mijn man en ik elkaar hebben leren kennen. 

22 November om 04.34uur is onze Dochter geboren... alles is in een rap tempo gebeurt. 

Daar is ze dan, zijn zusje. En nu?

Hij kan er niet mee spelen. Gelukkig begrijpt hij dat want hij zegt zelf " ze is nog klein mama wel voorzichtig doen". Hij is super lief voor haar en wil alles voor haar doen. Knuffelen, kusjes geven, haar haren borstelen, helpen met in bad doen. Hij doet echt alles voor zijn zus.

Maar daar komt het... eerst had hij wel zijn nee fase, en ik wist dit gaat over is de leeftijd. Maar nu zijn zus er is en ik mijn aandacht dus moet verdelen, vind hij dit wel heel raar. En heeft hij besloten om maar gewoon niet naar mama meer te gaan luisteren. Het is net alsof zijn oren op Mute staan als mama wat zegt. Voor mij heel frustrerend. Want ik zit met mijn handen in mijn haar... Ik heb alles geprobeerd. Alleen dingen met hem te gaan doen. Maar ook dat werkt niet hij gooit zich zelf gewoon om de grond buiten en weigert ook maar te luisteren. En dan zijn we binnen NO-Time weer thuis. Want daar is mijn man en daar luisterd hij wel naar.

Kennen jullie dit ook? Of is het alleen mijn zoontje die zijn oren op slot draait en mama gewoon keihard negeert...?