Een temperamentvol kind

Tadaaa mijn eerste blog. En dat terwijl schrijven niet mijn sterkste punt is. Waarom zet ik dan toch deze stap? Ik denk omdat ik plezier, herkenning en respect voor andere haal, uit blogs op mamaplaats. Sommige blogs doen me realiseren hoe gezegend ik ben en andere geven een fijn gevoel door de vele momenten van herkenning. En dat laatste, daar hoop ik nu op. Want ik ben op een moment beland waarop ik niet begrijp hoe de wereld tegen het gedrag van een kind aan kan kijken. Ik kan niet de enige zijn die opkijkt van de visie van leerkrachten op het gedrag van kinderen. 

Mijn zoontje van bijna 5 jaar is een vrolijke en lieve jongen. Hij is leergierig, sociaal en erg zorgzaam. Een lastig puntje is dat hij een 'pittig karakter' heeft, oftewel hij is 'temperamentvol'. Ja, hij lijkt op mij en ja, daar ben ik trots op. Ik weet hoe ik met hem om moet gaan, ook al gaat dit soms niet zoals ik wil, ik weet het wel. Maar als jongen van 5 jaar heeft hij te maken met juffen en meesters, met andere moeders en vaders en ga zo maar door. Ik kan hem niet altijd 'beschermen' en ik kan zijn gedrag niet altijd toelichten. Op zijn schoudertjes kan ik die verantwoordelijkheid ook niet leggen, maar hoe kunnen mensen dan toch rekening houden met zijn af en toe afwijkende gedrag? Nu ik het typ gaan mijn nekharen recht overeind staan: afwijkend gedrag. Zo noemen ze dit. Als je kind het kaas niet van zijn brood laat eten, emotioneel reageert op dingen die hij niet leuk vindt en boos wordt als hij iets als onrechtvaardig ervaart dan is dit afwijkend. Klinkt raar want om mij heen, in de 'real world', zie ik niet anders.

Anyhow, terug naar de gebruiksaanwijzing en hoe ik dit overbreng op mensen zonder dat mijn kleine mannetje een enorme druk voelt. Is het teveel gevraagd om een andere manier van handelen te vragen dan 'gemiddeld'? Is het raar als ik vraag om leerkrachten mijn kind willen helpen om uit zijn emotie te komen, in plaats van de boosheid voort te laten duren? En is het teveel gevraagd als mensen naar de oorzaak kijken in plaats van het gedrag van mijn zoon te beoordelen? Ik doe dit namelijk dagelijks. Waarom doet hij dit? Waarom zegt hij dit? Alles is te herleiden naar een bron. Natuurlijk pleit dit hem niet vrij, maar zo kan wel aan hem worden uitgelegd hoe hij er mee om kan gaan. Dat is precies wat ik duidelijk zal moeten maken bij de voornaamste mensen in zijn leven en ik hoop dat dit niet teveel afwijkt van het 'gemiddelde'. Wijkt dit wel teveel af, dan hoop ik echt dat het geen probleem is, want we leven in het jaar 2017 en onze kinderen zijn niet zoals de kinderen van 40 jaar geleden, zij wijken af en dat zou het nieuwe 'gemiddelde' anno nu moeten zijn.