Een ode aan mijn eerste kind

Mijn eerste kindje. Het kindje wat mij leerde mama te zijn. Een onzekere en ongeduldige mama die alles nog moest uitvinden, daar moest je je eerste levensjaren het mee doen. Nog zo'n klein en afhankelijk persoontje. Maar die spiegel. Die houd jij me voor. 

Iedere nieuwe en spannende levensfase weer. Gevoelens van frustratie en pijn borrelen omhoog. Diepgewortelde patronen vinden het licht. Maar samen gaan we erdoorheen. Iedere keer weer. 

Een nieuw leven groeit in mama's buik. Weer een wondertje. Maar schuldgevoel overvalt me. Wetende dat je zusje meteen een zelfbewustere mama met meer rust en zelfvertrouwen krijgt. 

"Maar dat geeft niks hoor mama" zoals je het zelf zou zeggen. Ik weet, het is oké. Maar lieve Lux weet dat ik van alle mensen op de wereld, het meest heb geleerd van jou. Dankbaar voor jou mijn kleine maatje. Jij hebt mijn leven zoveel mooier gemaakt, dan ik ooit had kunnen bedenken. 

Een ode aan jou 🤍

Trending op Mamaplaats: Eetstoornis: prioriteiten stellen