Een kind is geen dossier.

Toen we jouw dossier lazen hadden we onze twijfels. Je was soms onberekenbaar. Agressief. Je had met je 5 jaar al 4 gezinnen versleten.

Is dit écht een match voor ons?

Maar we lazen ook zoveel moois: je vindingrijkheid, je creativiteit, je bent slim en bijdehand. Na wikken en wegen, gesprekken en observaties, besloten we: je hoort bij ons.

In ons gezinshuis.

Wát een jaar. Zoveel woede en angst. Onzekerheid. Schreeuwen en schelden. Trauma. Gooien en bijten. Slaan en schoppen.

Maar ondertussen heb je ons getest en getest en bevonden dat het veilig is. Luister je. Knuffel je.

Hecht je.

Dit weekend was je bij het logeerhuis en kwam je trots terug. “Maar één foutje mama”!

In de avond kwam je nog even je bed uit: “of ik nog een kus kwam brengen”. Ik kan niet eens uitleggen hoe trots ik op je ben.

Je bent zo’n bijzonder kind. Je hoort voor altijd bij ons Jip*.

Voor altijd 🧡

*het meisje op de foto is niet Jip.