een keuze met een schuldgevoel

Vanmorgen de kinderen weer naar school en de voorschool (peuterspeelzaal) gebracht.
De oudste ging nog wel, maar de jongste had al weinig zin om uit de wagen te komen en weigerde daarna om zijn jas uit te doen en bleef al aan me hangen.
op het moment dat de leidster de deur op deed begon hij al te piepen.
de vaste leidster is op vakantie en haar afwezigheid zal zijn gebrek aan zin vast niet helpen ;).
Nu vind ik het sowieso nooit leuk om ze zo achter te laten, vooral omdat het ook geen verplichting is.
ik hoef nergens heen, hij is nog niet leerplichtig en als hij een keer niet gaat, kunnen we die dag een andere keer inhalen.
en het is natuurlijk na 5 minuten over dat weet ik ook wel en dat is alle andere keren ook zo, maar toch had ik er vandaag meer moeite mee als anders, de tranen stonden serieus in mijn ogen en misschien is er zelfs wel een ontsnapt.
En waarom had ik er meer moeite mee dan?
Nou omdat ik me schuldig voel!
Hij krijgt namelijk over 2 weken buisjes in zijn oren, dit is een ingreep van niets (zo zeggen ze)
het is namelijk maar 2 minuten werk, maar het word wel onder algehele narcose gedaan!
en dat is niet niks vind ik, hij is 2 en een half en krijgt er dus net genoeg van mee om te begrijpen wat er ongeveer gebeurt.
De oudste is ook geopereerd toen hij nog heel klein was en dat staat me nog zo goed bij.......
en het ergste is nog dat het misschien wel helemaal voor niet  kan zijn!
het probleem is namelijk dat hij niet praat!
Hij zegt papa en mama en dat is het!
als hij het erg naar zijn zin heeft brabbelt hij een beetje, maar verder niets.
omdat we al enige tijd bezig zijn met van alles om hem te laten praten, heeft het consultatiebureau ons
door gestuurd naar een audiologisch centrum, daar kreeg hij een psygologisch onderzoek en een hoortest.
nu vond ik persoonlijk allebei een aanfluiting, maar vooruit.
uit de hoortest kwam dat hij niet goed hoort en zij zijn er van overtuigd dat dit de reden is, dus op naar een KNO-arts
Wij, zijn omgeving en de peuterspeelzaal kunnen bijna niet geloven dat hij niet of niet goed hoort.
Hij reageert namelijk goed en bijna altijd (hij is 2 he ;) )
Hij reageert op omgevingsgeluid en als ik achter hem sta en hem wat vraagt reageert hij ook en doet ook wat ik gevraagd heb.
ook als hij in een andere kamer staat en je roept hem, komt hij gewoon.

de arts heeft gekeken en ja hij heeft wat slijm/vocht achter zijn oor, wat volgens de arts veel voorkomend is voor deze leeftijd en met een paar maanden weer over moet zijn.
maar zegt de arts je kunt nog een paar maanden wachten, dan is het zomer en hopelijk weg en misschien lost het probleem zich dan vanzelf op, maar is dit niet zo dan kan het zijn dat hij alsnog buisjes moet, of je tegen die tijd pas echt kunt gaan kijken, naar het spraakprobleem en dan is hij al bijna 3!
Als de buisjes helpen kan het probleem zich ook oplossen en kan hij binnen no time uitstekend praten, helpen de buisjes niet kun je wel al veel sneller beginnen met de volgende stap.
dus wat moeten we doen?
Met de buisjes weten we sneller waar nu echt het probleem ligt (of kan liggen)
Hij staat al ingepland voor de buisjes en uiteindelijk zullen we daar ook wel voor gaan denk ik, maar voorlopig heb ik het e nog een beetje moeilijk mee.
en als het eenmaal achter de rug is gaan we lekker met zijn 2tjes een gigantisch ijsje halen ;).