Een kak verhaal

Nooit ga ik met Jake op pad zonder drank en spijs. En luiers.

Vanochtend weer ons wekelijkse uitje naar de markt waarna we altijd een kleine wandeling maken. Met een stukje banaan in zijn hand rende Jake wat op en neer over een klein heuveltje. Ineens staat hij stil en kijkt naar me om. Ik wist eigenlijk al meteen hoe laat het was, z'n blik en positie zeiden al genoeg, maar toen sprak hij het ook uit: "ben poepen". Ik dacht: slechts 1 keer eerder heb ik hem buiten moeten verschonen. Toen was hij 2 maanden. De kak bewaart hij altijd voor thuis.

Maar goed. Verderop op een bankje verloste ik hem van zijn stink luier en toen kwam ik er dus achter dat ik voor de eerste keer geen luiers bij me had. Ik besloot hem dan maar gewoon in zijn romper en broek te hijsen en snel naar huis te gaan onder het mom living on the edge! Ik ruim alles op en we lopen nog geen 2 meter of hij zegt: "ben weer poepen". Ja hoor! Nou ja.. dan maar zonder luier en zonder romper, dacht ik. Ik belde Tim puur om dit heugelijke nieuws te delen. Held dat hij is kwam hij in 3 minuten op de fiets een luier brengen. Jake was echt heel chill en kreeg de slappe lach toen ik in de koude buitenlucht zijn romper uit deed. Gelukkig maar, want anderhalf uur daarvoor was hij niet te genieten thuis en vond hij net als ik alles kut😂⠀⠀⠀⠀⠀⠀

Eind goed, al goed💩 Luiers vergeet ik dus nooit meer!