Een foutje van het ziekenhuis

Olivia lag in de buik in stuit en Kenji lag bovenop haar, hierdoor is het protocol dat je na drie maanden met je kindje naar het ziekenhuis gaat om een foto te laten maken voor eventuele heupafwijkingen. Dus toe Olivia drie maanden oud was gingen wij deze foto laten maken. de foto werd genomen en er werd tegen mij gezegd dat als ik niks hoorde van het ziekenhuis, dat dan alles in orde was en er geen afwijkende dingen gevonden waren.

Ik kreeg geen telefoontje van het ziekenhuis dus ik was opgelucht, geen afwijkingen. Toch bleef het voetje van Olivia altijd naar buiten vallen, dus ik besloot om bij het consultatiebureau het toch maar een keer te vragen waarom dat voetje zo naar buiten bleef klappen. Na mijn vraag ging de mevrouw van het CB even in het dossier van Olivia kijken. Daarin kon zij niet vinden dat er een foto was gemaakt en er stond ook geen uitslag. Huh?! Hoe kon dit? We besloten om in het dossier van Kenji te kijken, en wel verdraaid! Daar stond dat hij een foto had laten maken van zijn heupjes, en dat de uitslag aangaf dat er een afwijking was.. ik begon meteen te huilen, en niet van verdriet maar van boosheid! Wat een ontiegelijk grote fout! We moesten naar de orthopeed maar ik wilde dan wel graag naar een ander ziekhuis! Ik wilde de beste orthopeed die er was! (riep ik in al mijn boosheid).

Dus met onze doorverwijzing kwamen we in het ziekhuis, we moesten opnieuw foto’s maken om te bepalen hoe de situatie was. In het eerste ziekhuis zeiden ze dat het om een milde afwijking ging. Na de nieuwe foto’s bleek dat de stand van de heupen verergerd was. Olivia kreeg een pavlik bandage en daar was ik blij mee, hier kon ze zich nog redelijk in bewegen en ze zou zich gewoon kunnen ontwikkelen. Wel moesten er rekening mee houden dat ze waarschijnlijk niet voor haar tweede jaar zou kunnen lopen. De pavlik bandage moest ze 8 weken 23 uur per dag dragen. ( 1 uurtje mocht ze even vrij bewegen) na deze 8 weken zou het goed moeten zijn en zouden we klaar zijn.

^ Olivia in de pavlik bandage

Die 8 weken waren voorbij en wij gingen naar het ziekhuis met een hoopvol gevoel…ze zou nu niet meer dat rotding te dragen.. maar helaas de foto’s lieten ons wat anders zien. Er was nog steeds een afwijking te zien. En het bleek dat de afwijking ernstiger was dan er ons in het begin verteld werd. Ze de linkerheup vertoonde een afwijking van 30% en de rechter een afwijking van 27%. Voor de duidelijkheid, ze willen dat de heupjes minimaal om 25% komen. Dus olivia moest nu drie maanden de pavlik dragen (23uur per dag)

En op deze manier ging elke afspraak in het ziekenhuis, elke keer gingen we heen en kregen we slecht nieuws. Haar heupjes hebben al de tijd dat ze spreiders ( twee verschillende) heeft gedragen niks gedaan. Haar afwijking is nog steeds hetzelfde als dat het was toen we met de behandeling begonnen.

^ Olivia in de visser spreider

Olivia is nu 2,5 ze kan al een jaar lopen en ze doet het heel goed! Ze heeft wel een speciaal loopje, maar dat hoort ook helemaal bij haar. De arts heeft ons ervan verzekerd dat ze geen pijn aan knieën of rug heeft of krijgt op langere termijn. Het enigste risico dat ze loopt is dat haar heupen sneller slijten dan bij iemand met geen afwijking. Nou dat nemen we dan maar voor lief.

Door dit alles is ze altijd een vrolijke meid geweest, ze is echt onze doorzetter! Ik ben zo ontzettend trots op haar.