Dreumesperikelen, wat wil ik?

Het moederschap blijft me verbazen, elke dag weer. De ontwikkeling, groei, keuzes & het vertrouwen in mijzelf.

Wat me soms nog meer verbaasd, zijn de uitspraken, uitingen van Mika. De clown, de miemelaar, de wijsneus, de slimmerik, de nu al arrogante blikken, de grapjes, de duwtjes die hij geeft, maar ook de lieve aaitjes & kusjes. Je schaterlach. Je mooie blauwe kraaloogjes. & ook vaak de hele normale dreumes met een hele normale moeder die je achter het behang kan plakken.

𝟏𝟐.𝟎𝟏.𝟐𝟎𝟐𝟑 • 𝒉𝒆𝒕 𝒃𝒓𝒆𝒊𝒏 𝒗𝒂𝒏 𝒆𝒆𝒏 𝒅𝒓𝒆𝒖𝒎𝒆𝒔

Thuis, willen douchen mét mama. Maar alleen naar boven willen lopen mét papa. Douchen, toch liever mét papa. Papa is terug beneden. Huilen. Rustige mama praatjes helpen niet. Papa terug boven, ik stap onder de douche. In, uit, in, uit. Dan maar naar bed? Nee, loopt vlug toch de douche in. Mét mama. We zitten rustig op de vloer onder de warme stralen van de douche. We kletsen, knuffelen & vertel je hoe trots ik op je ben. Hij knikt ja. Je wilt er niet meer uit. Alleen mét mama. Bij mama zijn. Ik zie je strugglen. Je wilt het allemaal. En toch ook allemaal niet. Papa droogt je af & kleed je aan. Ook ik, mama komt onder de warme douche vandaan. Ik kom bij je liggen, nog even kroelen & leg je in je eigen vertrouwde bed. Je sputtert nog wat, je bent moe. Voldaan. & valt in een diepe slaap. Geleerd, gegeven & ontvangen. Lieve Mika, bedankt voor vanavond. Je bent puur & wijs. Mijn allerliefste zoon. 🤎🤎