Dit leuke speeltje, bracht ons gisteren bij de huisartsenpost...

Heerlijk heel de dag heeft mijn dochter van 4 jaar gisteren in het zwembad gezwommen. Rond een uurtje of half 6 gingen we maar eens naar binnen. Binnen 3 minuten was heel de speelgoedkist leeg getrokken en was ze heerlijk aan het spelen. 

Snel was ik naar boven om kleren te pakken. Ondertussen roept vayenne : MAMA! Van boven schreeuw ik naar beneden dat ik er aan kom. Toen ik beneden aankwam zag ik vayenne staan, handjes op der rug en om der heen overal speelgoed. Kijk eens naar mijn neus, zegt ze. Ik keek naar haar neus, maar zag niks bijzonders. Ze werd een beetje boos, “mama, kijk naar mijn neus er zit een batterij van de hamster in!” 

Een batterij? Bij een batterij moet ik gelijk aan de AA batterijen denken. Dat gaat toch nooit passen in dat kleine neusje van der? Tot ze haar kin omhoog deed. Diep in haar neus zag ik iets zilver kleurigs glimmen. Dan schiet de paniek toe. Hoe ga ik dat er uit krijgen?! Direct probeer ik met een pincet de batterij te pakken. De batterij is te dik voor de pincet, pakken ging dus nooit lukken. Dan maar proberen te snuiten, maar er kwam geen beweging in. 

Oke, en nu? Kan moeilijk wachten tot de batterij er vanzelf uit gaat.... Toch maar de huisartsenpost bellen. Gelukkig konden we snel terecht. Snel zwemkleding verwisseld voor een korte broek en shirt en hop de hete auto in. 

De auto was zo warm dat het stuur pijn deed aan mijn handen. Tijdens de rit snel nog even haar vader bellen. Gelukkig kwam hij ook richting de huisartsenpost. Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats, probeer ik vayenne rustig wakker te maken. Hopen dat ze het niet op het huilen zet. Maar helaas, het huilen begon. In de wachtkamer werd ze gelukkig iets rustiger. 

Tot haar vader binnen kwam. Snel pakte ze haar knuffel en deed ze voor haar neus. Klom ondertussen bij mij op schoot en het huilen werd krijsen. Waarom? Ik zou het niet weten. Misschien schaamde ze zich? Nu papa er was, wist hij natuurlijk ook wat ze had gedaan. 

Na nog geen 5 min in de wachtkamer werden we al geholpen. Het krijsen bleef door gaan, ze wilde naar huis! Door het huilen, werdt het 1 snot boel bij der neus. Wat nu eigenlijk heel goed uit kwam. De batterij was door al dat gesnotter een heel stuk naar beneden gezakt. Maar vayenne werd niet rustiger. Ik legde vayenne neer op de behandeltafel. Alleen toen barste de bom al helemaal. Haar vader moest haar benen en handen stevig vast houden, zelf hield ik haar hoofd vast. Met een tang had de huisarts gelukkig binnen een minuut het batterijtje er uit. Zo dat is een beste, zei de huisarts. Een mooi knoopcelbatterij de LR 44. 

Hoe vayenne het batterijtje uit de hamster heeft gekregen, die met een schroef vast zit, is nog steeds de vraag. Waarom ze de knoopcelbatterij in haar neus stopte ook. Maar gelukkig is de batterij er uit. Ze wilt er ook niet meer overpraten en heeft heel de dag ook niet meer naar haar hamsters speeltjes omgekeken. Ik hoop een wijze les voor haar en dat ze nooit meer iets in haar neus stopt!

De huisarts vertelde me dat het zeer regelmatig voorkomt dat kinderen iets in hun neus stoppen. Hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt?