Diagsnose autismespectrumstoornis

Vandaag is de kogel eindelijk door de kerk, ons meisje heeft definitief de diagnose van autismespectrumstoornis gekregen. Niet onverwachts natuurlijk, de kenmerken waren meer en meer duidelijk aanwezig. Voor ons is het na een lange tocht eindelijk erkenning.

De volgende stappen zijn nog een beetje afwachten, er zijn verschillende opties mogelijk. Voorlopig doen we verder zoals we bezig waren met kinesitherapie en logopedie, voor verdere begeleiding staan we nog eventjes op de wachtlijst.

De voorbije weken zijn we ook meer en meer beginnen nadenken over de schoolsituatie. Wij zijn meer dan tevreden (en dankbaar) voor alle moeite die haar huidige school doet, maar we hebben het gevoel dat dit niet voldoende is voor ons meisje.

Vorige week waren slechts 10 van de 24 kindjes van haar klas aanwezig. Ook in de rest van de schoôl waren er veel afwezigen (quarantaines, isolaties en andere zieken). Het was dus veel rustiger dan anders. Dit was thuis 's avonds duidelijk merkbaar: veel minder gestresseerd en overspannen, minder prikkelbaar, gelukkiger...

De juf zag een gelijkaardig beeld van M: ze heeft haar nog nooit zoveel zien lachen, ze werkte actief mee, was aanwezig in het groepsgebeuren en ze kon ook veel beter mee met de lessen.

We gaan ons dan ook informeren bij een school bijzonder onderwijs type 9 (voor kinderen met autisme en een normale tot hoge begaafdheid).