4 jaar geleden
Deel 2 van gevoel altijd volgen
Van huisarts gelijk door naar ziekenhuis
Vervolg van vorige deel. Eenmaal bij de huisarts zag de huisarts het al gelijk. Hij had een mastoïditis. Dit is een ontsteking van het bot achter oor. Dat is heel gevaarlijk als het niet gelijk behandeld wordt. Dus de huisarts belde gelijk de kinderarts en we konden gelijk door naar de kinderenafdeling. Eerst nog even langs huis om even oppas voor de grote broer Lucas te regelen. Niet wetende dat we daar moesten blijven.
Eenmaal in het ziekenhuis ging het redelijk snel de kinderarts en kno artsen hadden hem gezien. En er werd advies gegeven hem veel pijnstilling te geven. Want dit is heel erg pijnlijk. En te starten met een infuus met antibiotica, maar het infuus prikken lukte niet. We wisten ondertussen ook dat hij de zelfde dag nog buisje onder narcose zou krijgen. Om de druk van zijn oren te halen. Dus als het infuus niet zou lukten dan zouden ze dit ook onder narcose doen. Maar Noud had 's ochtends nog fles gehad en moest 6 a 8 uur nuchter zijn voor de narcose. Dus we moesten wachten, we waren rond 4 uur aan de beurt. Het was allemaal goed gegaan. We kregen mede gedeeld dat we 7 dagen moesten blijven. Maar na 5 dagen was het infuus verstopt. Dus mochten we na 5 dagen naar huis met antibiotica via een spuitje via de mond. Je zag in de dagen daarna dat zijn oor minder werd en dat hij hiervan op knapte. We gingen ook met een goed gevoel weg.
Na in totaal 10 dagen antibiotica stopte we ermee. En ging het allemaal beter.
Maar toen ging het na 4 a 5 weken naar opname weer helaas mis. Noud kreeg het zelfde alleen aan zijn andere oor. Kno artsen en kinderartsen stonden er versteld van. Het kwam al weinig voor bij kinderen van 3 a 4 maanden. En al helemaal niet bij beide oren. Bij deze opname moesten weer alles laten vallen. Lucas onder brengen bij familie en vrienden waar we heel dankbaar voor zijn. Opa & oma 's die naar het ziekenhuis kwamen. Omdat papa en ik niet altijd vrij konden nemen.
Na deze opname bleven doorgaan met de antibiotica. Het was net voor kerst. We probeerde telkens te stoppen met de antibiotica, maar binnen 2 dagen had hij weer veel pijn aanvallen.
Mijn moeder gevoel was dat dit nog niet goed was. En dat klopt nu blijkbaar ook. Maar ik zal het verdere vervolg in deel 3 zetten.
