Deel 2: Hoe je leven van de een op andere dag zomaar anders kan zijn.

Deel 2.

Daniel lag op de ic. Het ging allemaal steeds beter met heb, de volgende ochtend mochten we naar de mri. Ze wouden hem eigenlijk een roesje geven maar dat hadden wij liever niet nog niet wetende wat er presies met hem aan de hand was. We gingen het proberen maar hij moest wel 15 minuten heel goed stil liggen, in het begin ging het heel goed. Hij was rustig en de eerste 2 opnames gingen goed. Bij de 3e bewoog hij wat meer en begon te huilen, ze hadden hem er even uit gehaald en hij had in z’n broek geplast dus was daarom erg onrustig geworden. Maar zonder heb uit de positie te halen moesten we het nog een keer proberen. Ik heb hem uitgelegd dat het niet uit maakte en dat hij nog 5 minuutjes heel goed stil moest liggen dat hij dan klaar was en hem een schone onderbroek aan gingen doen. En dat heeft hij toen super goed gedaan. Dus mochten we weer terug naar zijn kamer op de ic afdeling. Even later kwamen ze met de uitslagen, ze konden door de bloedingen niet presies zien wat het was maar er zit iets ronds “ het kan een tumor, een kieste of een misvorming van het bloedvaten zijn. Maar het lijkt meer op een kieste” bij het woord tumor werd ik niet echt goed, en dat zag de dokter ook, hij zij ook wel gelijk dat een tumor niet altijd kwaadaardig hoeft te zijn, en dat bijna elk bultje die word gevonden in het lichaam een tumor word genoemd. Hij dacht ook echt dat het niet kwaadaardig was want meestal groeien kwaadaardige cellen gelijk in de hersenen of in het schedel en dat was niet het geval, maar zeker konden ze het niet weten tot dat het verwijderd word. Dit nieuws moesten we echt even een plekje geven en even laten bezinken. Het was nog zo onzeker. Met Daniel ging het met de dag beter. En mocht na 3 dagen op de ic. Naar een gewone kamer op de kinder-neurologie afdeling. Met steeds minder draatjes an hem kon hij ook steeds beter bewegen en zelf naar de toilet lopen. Eerst nog met het infus maar een dag later mocht die er ook af en kreeg hij z’n medicijnen in vorm van een drankje.

Het begon allemaal maandag 19 April, en vrijdag kregen we het nieuws dat we zaterdag naar huis mochten. We moesten even een maand rust houden zodat het bloed weg kon gaan en daarna moesten we een nieuwe mri scan laten maken om het bultje beter in beeld te krijgen.

Deel 3 komt eraan —>

Nederlandse mama, Spaanse papa. Wij zijn woonachtig in Spanje aan de Costa blanca.