De zoveelste keer...

Opnieuw zit ik te wachten in de wachtzaal naast het operatiekwartier in UZ leuven, en dit voor de zoveelste keer op een rij. Als je mij vraagt of we er kunnen aan wennen? Hmm, ergens zou ik zeggen van ja, want vandaag is echt de eerste keer dat ik niet moet huilen als ze weer maar eens in slaap wordt gedaan, maar helaas, het antwoord blijft toch nee...want hoe kan een mens daar aan wennen? Mijn poppemie is wel ijzersterk, al zat de stress er vandaag zeer sterk in, ze heeft het toch maar weer mooi gedaan. 

Ik heb even zitten nadenken, en ongeacht, een moment in het ziekenhuis zorgt bij mij om ook heel even te herbronnen...en toen kwam ik plots tot de gedachte, tussen alle regen door,zijn er ook droge regendruppels. Hmm in mijn hoofd vond ik het mooier klinken🤣 maar ik bedoel maar, tussen alle ellende door zijn er ook wel nog goeie momenten. Zoals de heeeeeerlijke spaghetti die ik gisteren heb gegeten,...ik ben een echte spaghetti freak...ik zou het iedere dag kunnen eten en zeker als ik mij minder goed in mijn vel voel. Heeyhoooo spaghettiiiii for the win 🙈 het blijft een ding...proberen begrijpen dat sommige mensen dat niet lusten, maar elk zijn ding natuurlijk.

Voor nu ga ik nog even verder "genieten" van de veeeeel te stille wachtzaal in UZ leuven. Muziek mensen, muziek, dat missen we hier nog.