De vrouw van een zeeman

Ik ben een vrouw van een zeeman. Voor 90% voed ik onze zoontjes alleen op. Februari 2022 en juli 2023 werden wij trotse ouders van onze zoontjes.

Mijn man gaat vaak voor 4 maanden weg en is dan 2 maanden thuis. Het komt ook wel eens voor dat hij langer van huis is. Toen onze oudste zoon 3 maanden was bleef hij 5 maanden weg. Ik wist eerst niet hoe ik het zou gaan redden allemaal, maar met hulp erbij van mijn ouders, schoonouders en vrienden heb ik hem toch grootgebracht. Hij was een makkelijke baby, altijd vrolijk en blij, vond alles goed en at ook makkelijk. Het was voor allebei wennen toen papa weer thuiskwam. Hij was vijf maanden ouder geworden, dat is een heel groot verschil. We hadden het toen al vaak over een broertje of zusje en dat we deze wens hadden. Omdat het bij de oudste niet makkelijk was om zwanger te worden, stonden we er voor open en die positieve test kwam sneller dan verwacht. We waren super blij en trots maar het betekende ook dat ik twee kindjes moest opvoeden. 

Inmiddels is de oudste aan het puberen, probeert zijn eigen ik te ontdekken en zoekt grenzen op bij ons allebei. De fase van “twee is nee” is al een tijdje geleden begonnen en soms merk ik wel dat de onregelmatige perioden dat papa er niet is of wel is, lastig voor hem zijn. Hij is gek op zijn papa en mist hem ook zeker als hij merkt dat hij er niet is. De jongste zoon is inmiddels alweer 8 maanden oud. Hij is iets anders, wel een ontzettende lieve schat maar wilde al snel meer dan hij zou moeten kunnen, met veel frustratie tot gevolg. Ook het slapengaan gaat minder makkelijk, daar waar ik al kon doorslapen met de oudste, ben ik nu nog iedere nacht bezig. Natuurlijk kunnen we het samen doen als mijn man thuis is maar de maanden dat ik alleen ben, breekt het me soms wel op. De mannen zijn geen uitslapers, maar ik hoor van veel mensen dat het goed komt en dat dit (hoe cliché) een fase is. 

We doen altijd leuke dingen zoals zwemmen of naar een binnen speeltuin als papa thuis is, we wisselen af wie wie naar bed brengt. Dat zijn de mooie momenten waar we het van moeten hebben en er een leuke tijd van moeten maken. Het is soms zwaar en vermoeiend maar als we ze met een glimlach en knuffel naar bed hebben gebracht, ben ik blij.