9 jaar geleden
de rollercoaster die school heet
wat een veranderingen zijn er als je kind naar school gaat..zowel emotioneel als qua planning, houding en gedrag.. een echte rollercoaster
jeetje, wat is ze toch eigenlijk al wel groot zeg! mijn kleine meid is alweer 4 jaar geworden en mag dus sinds een paar weken lekker naar school. Ze gaat naar de vrije school en vind het geweldig! bij alles wat ik haar vraag krijg ik te horen; ja mam!!! ik ben al 4 hoor!!
toch is het best wel wennen moet ik zeggen. En niet alleen voor haar. elke ochtend is het weer rennen en vliegen om iedereen op tijd klaar te hebben staan . en dat kan soms met veel heisa en schiet op, schiet op gaan..
mijn dochter is nogal een treuzelkont. dus alles moet 100x worden gezegd.. ga je nou eens aankleden... wat wil je eten ( bedenken duurt 5 minuten) eet eens door.. schoenen aan... doorlopen naar de auto...
en dan eindelijk zit ze in de auto.. dan begint ze luidkeels te zingen dat ze zoveel zin heeft in school en ontdooit ze meteen mijn stressmomenten weer en ben ik blij dat ze het zo naar haar zin heeft.
smiddags haal ik haar enthousiast op van school en ben erg benieuwd wat ze heeft gedaan die dag.
dan krijg ik steevast een van de volgende antwoorden; mama!!! ik wil niet praten nu... of; Nou dat weet ik niet meer.. dus hellaas weinig info voor mama
smiddags is ze ook met regelmaat niet te genieten. ze is super moe en wil er niet aan toegeven. dat resulteert dan regelmatig in hyper gedrag of een krijs en gil moment. ( erg fijn als je nog een meid hebt van 1.5 en zwanger van de 3e)
tegen de avond komt ze vaak toch wel uit zichzelf vertellen wat ze gedaan heeft op de dag, omdat ze het toch graag wil delen. En dan reageren wij altijd super-enthousiast natuurlijk.
als ze naar bed gaat krijg ik extra kusjes en knuffels en verteld ze me vaak dat ze me zo lief vind ( tijdens zo'n eerdere tirade op de dag hoor ik toch vaak wat anders)
en dan wil ze heerlijk dromen, en vaak over school..
de volgende dag begint het ritueel weer opnieuw..
erg verwarrend al die gemengde gevoelens bij mijn kleine/ grote meid, maar als ze dan met een big smile die klas binnengaat, ben ik zo blij voor haar en zo trots als moeder. En vraag ik mezelf af; wie zit er nou eigenlijk in die rollercoaster? zij of ik?
mijn kleine meisje, alweer zo groot...........
