De kunst van het opvoeden: Fatsoensnormen

Vorig jaar was in het Dordrechts Museum de expositie: 'De kunst van het opvoeden. Opvoeden door de jaren heen'.

Laten wij nou in Dordrecht wonen en zin hebben in een uitje op zondagmiddag. Leuk om te weten: het Dordrechts Museum heeft ook een restaurant waar je heerlijk kunt lunchen. De expositie hebben we 1 keer gezien, het restaurant inmiddels een keer of 5.

Ik ben niet zo'n museum-mens. Volgens vriendlief ben ik zelfs een heuse cultuurbarbaar. Mijn ouders waren verstandig, die gingen zonder mij en mijn zus naar een museum, als ze al gingen. Mijn schoonouders hebben wel wat aan cultuur gedaan en daardoor kom ik sinds een paar jaar ook eens in een museum. Met kinderen zou ik niet zo snel gaan, ik zie me al rennen: angstvallig kinderhandjes van dure kunstwerken afhouden, net nog een capuchon kunnen grijpen voordat ze door de infraroodbeveiliging lopen en stift wegpoetsen met een beetje spuug van een beeld. Ondertussen sis ik niet anders als 'sta stil', 'doe rustig', 'niet zo hard' en 'blijf nou es hier'. Tegenwoordig zijn musea 'kindvriendelijk' dat betekend: interactief en dat betekend weer: overal hangen beeldschermen en daar hangt een toetsenbord en muis aan. Ga je naar een museum om je kroost is weg te halen van een scherm, hangen ze in het museum tussen de schilderijen.

Fijne is, hun moeder heeft ze al meegenomen naar het Louvre vorig jaar, dus ik ben voorlopig gevrijwaard van kind & kunst.

Het leukste aan het Dordrechts Museum waren de discussiekaarten. Tussen ieder paar schilderijen hing een bakje met kaarten. Telkens andere en de bedoeling was: spaar ze allemaal.

Dit was een leuk museum! Nadat ik mijn kartonnen kaartjeshouder in elkaar had gevouwen ben ik hard aan het verzamelen gegaan. Binnen een half uurtje was ik klaar. Op naar het restaurant dacht ik, maar vriend was nog niet halverwege, dus ben ik mensen gaan kijken. Mensen zijn namelijk dynamisch, schilderijen statisch. Wist je dat in musea met name mensen van boven de 50 komen? En dat in ieder groepje een 'kunstkenner' zit, die dan de andere leden van het groepje vragen stelt en dan zelf alvast het juiste antwoord geeft? Het percentage 'mensen met een spijkerbroek' is in het museum erg laag vergeleken, laten we zeggen, mensen bij de V&D. Het aantal mannen met een rode broek is daarentegen veel hoger dan op een gemiddelde dag in de Albert Heijn. Grappige weetjes. Geen wetenschappelijk onderzoek. Wel opvallend.

Nu zit ik dus met een stapel discussiekaarten.

Op de eerste discussiekaart staat: 'moet de overheid zich met fatsoensnormen bemoeien?'.

Geïllustreerd door een foto van een jochie van een jaar of drie met zijn middelvinger in de lucht.

Mijn eerste reactie is nee. Maar wat is bemoeien? Neem bijvoorbeeld de ratings op videogames. Best handig. Mocht ik het spel niet kennen, dan zie ik al meteen aan de voorkant dat op GTA:3 het symbool 18+ staat. Ouders moeten daar dan wel naar kijken.

Zo zat er gisteren bij zwemles een kind van een jaar of 8 naast me GTA te spelen. Telkens als hij over iemand heen reed riep hij: 'yes!'. Hij stal auto's, reed over mensen heen, reed zijn auto in de prak, stapte uit, zette zijn pistool op iemands hoofd, haalde de trekker over, zocht naar de volgende persoon, jatte nog een auto en herhaalde voorgaande. Moeder zat ernaast. 'Is dat een gratis spelletje?' vroeg ze. 'hmhm' antwoordde haar zoon. Ik leunde van mijn ene been op mijn andere. Geërgerd. Wist ze nou echt niet wat hij aan het spelen was? Moest ik het anders even uitleggen? 'Mevrouw, uw zoon speelt een spelletje wat eigenlijk voor 18+ is, hij bedreigt mensen met een pistool, schiet ze dood en hij kan in dit spelletje ook dames van plezier oppikken, wist u dat!?'.

Niets gezegd.

Mijn zoon weet ook precies hoe GTA gaat, gespeeld bij een vriendje. Hetzelfde vriendje wat pornofilmpjes op de computer had gevonden en vol trots liet zien. Geschokte zoon, 'dat mensen dat doen!' zei hij. Hij wilde er niet meer spelen. Ik gelukkig, hoef ik het in ieder geval niet te verbieden.

Balen is het wel. Sta je dan, met je voorlichtingsboek van Sanderijn van der Doef met getekende plaatjes. Wat mij overigens al expliciet genoeg is.

Moet de overheid zich bemoeien met fatsoensnormen. Graag bij mensen die hun porno niet weten te verbergen voor een kind van 8. Verder is advies mooi. Als je geholpen wil worden, laat het dan laagdrempelig zijn.