De geplande mri onder narcose

Het is dinsdag 30 januari 2024, en vandaag staat de MRI onder narcose op de planning.

De MRI biedt duidelijkheid voor zowel de nefroloog als de uroloog, en we hopen ook op inzichten voor de neuroloog. Hoewel deze arts ook een MRI heeft aangevraagd, blijft het de vraag of deze gecombineerd kan worden, iets waar ik helaas nog geen antwoord op heb.

Voor deze MRI moest Viënna nuchter zijn vanwege de narcose. Ze heeft op maandagavond om 18.00 uur voor het laatst gegeten. Hoewel ze 's ochtends nog mocht drinken, lukte dit helaas niet.

We vertrokken ruim op tijd, maar na meer dan 3,5 uur file door boerenprotesten in België waren we helaas toch te laat. Bovendien was Viënna erg ziek en moest ze net voor Gent overgeven. Een uitdagende rit dus! Gelukkig was het dagziekenhuis op de hoogte van onze vertraging en bleek dit geen probleem.

Eenmaal in Gent aangekomen, meldden we ons aan en konden we direct door naar het dagziekenhuis.

We begonnen met het invullen van een stapel papierwerk, waarbij ik moest graven in mijn geheugen voor het aantal opnames, narcoses, scans, enzovoort dat Viënna al heeft gehad. Nadat alles was ingevuld, konden we meteen door naar de MRI. Fijn! Alles verliep snel, maar helaas liep de MRI meer dan een uur uit, en Viënna werd met de minuut zieker en zwakker.

Omdat ze bleef overgeven, vroeg ik na een uur hoelang het nog zou duren. Viënna had dringend haar noodmedicijn nodig. Kort nadat ik aan de assistente had gevraagd hoe lang het nog zou duren, was ze aan de beurt.

Ik bracht haar naar de ruimte waar de anesthesist klaar stond om haar in slaap te brengen. Deze ruimte was prachtig ontworpen voor kinderen, met donkere omgeving en overal sterretjes. Viënna keek vooral op tegen de geur van het kapje en had liever een infuus, maar dat was helaas niet mogelijk. Gelukkig mocht ze een geurstift kiezen. Terwijl ze in slaap werd gebracht, gingen er met elke ademhaling meer gekleurde lampjes branden. Heel mooi en rustgevend voor haar. Ze sliep, en het ging goed. Ik ben zo trots op haar, maar het blijft moeilijk om je kind achter te laten.

Het duurde even, maar sneller dan verwacht mocht ik bij haar komen. Ze sliep nog diep. De verpleegkundige vertelde me dat ze haar noodmedicijn en nog een ander medicijn via het infuus hadden gegeven, omdat ze tijdens de MRI bleef overgeven. Door deze combinatie en haar ondergewicht zou het wat langer duren voordat ze wakker werd.

Ik was opgelucht dat ze me dit vertelde, gezien mijn angst na de laatste narcose-ervaring. Een kind dat er zo slecht aan toe is, met 6 mensen aan het bed, dat wilde ik nooit meer. Maar nu was het duidelijk, en ze lag er vredig bij.

Het duurde lang, echt lang, maar eenmaal terug in het dagziekenhuis werd ze wakker.

Ze rekte zich uit en vroeg: "Heb ik geslapen of ben ik nu al onder narcose geweest?" Ze werd goed en vrolijk wakker, wat een opluchting!

Ze had honger en dorst, begrijpelijk na 23 uur nuchter te zijn geweest. Ze was bleek en zwak, maar genoot van elke hap van haar droge cracker.

Toen alles goed ging en het eten en drinken binnenbleef, ze naar het toilet was geweest, mocht ook het infuus eruit. Als een echte strijder liet ze geen traan, dat doet toch geen pijn, mama. Een mooie Elsa pleister erover en snel terug naar Nederland! Maar natuurlijk niet zonder ballon en cadeautje!

Nu is het afwachten op de uitslag; op 21 februari zien we beide professoren, de nefroloog en de uroloog.

Liefs Dees