De eerste keer peuterspeelzaal

De tijd lijkt wel voorbij gevlogen. Zo lig je nog als trotse mama in met je baby in het ziekenhuis en zo sta je het rugzakje in te pakken want je kleine man gaat voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Echt waar blijft de tijd?

Ik heb me er echt geestelijk op voor moeten berijden dat ik mijn oudste zoon Jayden naar de peuterspeelzaal moest gaan brengen. Als ik moet werken is hij altijd bij opa & oma en dat voelt vertrouwt.. Maar dit? dit is echt iets heel anders dan zal hij voor het eerst helemaal alleen zijn zonder een voor hem vertrouwd persoon en voor mij voelt het alsof ik hem in de steek laat. Maar goed elke mama zal ongetwijfeld dit gevoel van drama kennen. 

En om mijn gevoel van drama nog even te versterken werd ik de dag van tevoren door de peuterleidster gebeld dat ze ziek is en dat er dus vervanging is.. Of ik Jayden nog wel wil brengen of dat een week wil verplaatsen. Nou liep Jayden al een week lang 'Kindje Pelen' te roepen dus heb ik braaf gezegd nee hoor hij mag deze week gewoon voor het eerst. Maar poeh heb toch daarna nog wel even flink met iedereen overlegd of dit wel goed was of dat ik het toch beter uit kan stellen. Iedereen was het er over eens dat Jayden altijd erg makkelijk is dus dat hij er gewoon lekker naar de psz moest gaan.

Op internet las ik heel veel verhalen van mensen wiens kind ontroostbaar was toen ze weg gingen en waarbij ze de hele ochtend op de psz hebben gezeten. Ook hier had ik me dus volledig op voorbereid.

Maar goed eenmaal op de dag zelf aangekomen, ik volledig in de stress over hoe Jayden zou reageren. We komen aan bij de psz ik doe zijn jas uit en poef Jayden is weg, hij rent meteen naar de andere kindjes en het speelgoed zonder ook maar een seconden naar mij om te kijken. Na even kort overleg met de juf ben ik maar gewoon weg gegaan want hij had het zo druk en als het echt niet zou gaan zou ik gebeld worden. 

Na de hele ochtend met de telefoon in m'n hand te hebben gezeten ben ik niet gebeld en bij het ophalen was meneer nog heerlijk buiten in de zandbak aan het spelen. Helemaal niets aan de hand! En daar had ik me zo vreselijk druk om gemaakt! De juf zei dat hij heel even om mama heeft gejammerd maar hij was binnen 2 tellen afgeleid en had het al weer te druk met alles om hem heen. Dus kortom mama heeft zich druk lopen maken en was gestrest om helemaal niks :-) 

We moeten natuurlijk nog maar afwachten hoe de andere keren gaan want misschien gaat hij dan wel meer beseffen dat hij daar alleen blijf en mama en z'n broertje naar huis gaan.. Of misschien ook wel helemaal niet natuurlijk. We zullen het wel zien ik ben in ieder geval wel een heel stuk meer gerust. Alleen het besef van kleine jongens worden groot is er wel want echt wat gaat de tijd snel!!