De dag overleven met een puber

Daar zit ik dus .. boos, verdrietig en stiekem voel ik me best schuldig. Ik ben weer helemaal “loco” gegaan op mijn puber van 12. Dat ik slaaptekort heb door de gebroken nachten met mijn jongste zit ook niet in mijn voordeel. Maar goed.. ik ben dus weer super boos geworden op mijn zoon omdat hij zich weer niet aan de afspraken houdt en heb dingen gezegd die ik waarschijnlijk niet had moeten zeggen. Wat hij heeft uitgespookt laat ik even achterwege..

Opvoeden vind ik echt de moeilijkste onderdeel van mama zijn. Als moeder wil je je kind zo goed mogelijk klaarstomen en beschermen zodat ze het kunnen overleven in deze wereld. Man man man.. sinds ik moeder ben heb ik zoveel meer respect gekregen voor mijn eigen moeder!! Ik heb mijn moeder een flinke portie hoofdpijn gegeven back in the days als puber. Misschien is het wel karma die mij nu keihard terug aan het pakken is.

Maar goed.. terug naar mijn eigen puber. Ik probeer echt mijn best doen. Afspraken maken, in gesprek blijven, loslaten maar ook niet teveel loslaten. Jezus! Dat is het moeilijkste.. hoeveel kan ik hem loslaten voordat jeugdzorg aan mijn deur klopt?! (Grapje natuurlijk he) Te weinig loslaten werkt ook niet, want daar leert hij niks van. Dus jaa.. dilemma.

Hoe gaan jullie hiermee om? Hoe ervaren jullie het opvoeden van een puber? Please tell me I’m not the only one dealing with this!