
De corrigerende tik
Ik zag laatst een gedeeld artikel voorbij komen op Facebook bij een vriendin met "Corrigerende tik heeft hetzelfde effect op hersenen van een kind als mishandeling" en dit zette mij aan het denken. Een tijd geleden had ik wel vaker een discussie met manlief aangezien hij bij "de groep" behoort die een corrigerende tik "vind kunnen" en ikzelf vind van niet. Dit is best lastig als je daarin niet op dezelfde lijn zit als elkaar.
Nu denk ik niet dat het geheel hetzelfde effect heeft als bij zware mishandeling, maar ik denk wel zeker dat het nadelig effect kan hebben op een kind, later de volwassene. "Ook loopt een kind dat weleens een tik krijgt meer kans op het ontwikkelen van angst, depressie, gedragsproblemen en andere psychische problemen op latere leeftijd volgens de onderzoekers." stond er in het artikel van Ouders van Nu. En ik denk wel echt dat hier een kern van waarheid in zit. Ik bedoel je ziet immers niet voor niks zo'n grote stijging in volwassenen met psychische klachten onder de 20/30 plussers. En dat komt heus niet alleen door Corona.
Ben ik dan echt één van de weinige die mee gaat in het blijkbaar "te softe" gedrag in de tijd van nu? Ik vind een corrigerende tik nutteloos en onrechtvaardig. Het lost immers totaal niks op en kinderen leren toch van jongs af aan dat ze niemand mogen " slaan" (ook niet "een tik geven" waarmee het woord slaan gewoon zachter word verwoord in principe, want slaan is tikken en tikken is slaan)? Waarom mogen wij volwassenen dit dan ineens wel? Omdat wij volwassene zijn? Onzin!
Ik ga niet beweren en de heilige spelen dat ik mijn kinderen nog nooit een "corrigerende tik" heb gegeven, want dan zou ik liegen. Vaak is dit actie-reactie en heb ik hierna ontzettend spijt van wat ik heb gedaan. Ik voel mij er echt niet goed bij, bied mijn excuses aan aan mijn kinderen en leg ze uit waarom ik deed wat ik deed. Ik vind dat respectvol naar mijn kinderen. Maar mijn man en menig anderen vind mij daarom "te soft" of zijn bang dat de kinderen daardoor verwende krengen worden. Ik vind dit onzin. Waarom zou iemand een verwend kreng worden omdat ze geen tik hebben gekregen als kind? Sorry maar die snap ik echt niet. Een kind zal eerder opstandig of zich zogezegd als een "verwend kreng" gaan gedragen als het liefde en ondersteuning heeft gemist in zijn/haar leven en vooral begrip als individueel persoon.
Vooral dat laatste is heel belangrijk. Heel vaak hoor ik ouders zeggen: "Maar hij moet gewoon naar mij luisteren". Nee nee, hij moet helemaal niks. Het is wellicht beter dat hij naar je luistert want je zult het niet voor niks zeggen. Maar je bent niet bij voorbaat als baas over je kind in alles wat hij of zij doet. Je bent eerder een begeleider/coach, maar geen dictator. En zodra je jezelf even bewust bent in hoe je iets tegen je kinderen zegt en hoe jij jezelf tegen je kinderen gedraagt, zul je inzien hoe je het gewenste resultaat in je kinderen kunt krijgen. Want je kunt het gedrag van je kinderen niet bepalen, maar wel je eigen gedrag.
Toch zie je op dit topic nog best een verdeeldheid en dat vind ik eigenlijk best schrokwekkend. Blijkbaar zijn de toestanden omtrent vaccinatie- of testverplichtingen als je een lekker hapje wilt gaan eten allemaal veel belangrijker dan het welzijn van onze mini-mensjes. Het welzijn dat met een simpele verandering in je mindset al kan veranderen. Ik dacht voorheen inderdaad dat ik te soft was, een loedermoeder was die haar kinderen maar over haar heen liet lopen omdat ze er spijt van had als de handjes toch even iets te snel waren met wapperen. Maar als ik kijk naar onze ervaring omtrent huiselijk geweld in onze omgeving rapporteren en onze poging om de Kinderbescherming hierbij te betrekken en hoe deze keihard werd afgeketst "omdat wij geen familie-leden waren", valt mijn vertrouwen in deze maatschappij des te meer. Maar goed nogmaals, verandering zit alleen in jezelf. Zolang ik maar in zie dat noch geen corrigerende tik als een echte draai om je oren niet gebruikelijk zijn als men dit laat blijken, zit het goed. Als ik maar niet twijfel meer aan mijn eigen kijk hierop. De enige tik die ik nog wil geven aan mijn kids is een high five!
Koalabeer
Mijn mening is dat een corrigerende tik, een teken is van machteloosheid. Alles valt namelijk met communicatie uit te spreken en als je kindje niet wil luisteren, dan zet je het kindje weg. Ik moet er niet aan denken om haar later een corrigerende tik te geven.
Jeltje86
Van een corrigerende tik worden ze niet weerbaarder idd. Maar bij het 'verdwijnen' van de 'corrigerende tik' kwam, werden er ook anderzijds minder grenzen aangeboden. Verdween 'nee='nee' etc.
De avonturen van de supermoeder
Daar zit zeker een kern van waarheid in. Maar die weerbaarheid krijgen ze dan niet perse als ze wel eens een corrigerende tik krijgen vind ik dan ook. Meer inderdaad leren zelfstandig dingen te doen. Wij zitten in schuldhulpverlening/onder bewindvoering, althans mijn deel is gelukkig al verholpen. Maar ik merk wel dat door die situatie mijn kinderen beter omgaan met hun geld. Of nou ja in ieder geval de oudste. De anderen zijn nog te klein. Hij weet dat alles niet vanzelfsprekend is.
Jeltje86
Zelf denk ik dat de toename van psychische problemen gedeeltelijk komen doordat er minder 'nee' werd gezegd ('cursus omgaan met teleurstellingen is wederom uitgesteld' 😉). Of het 'curling ouderschap' waarbij ouders moeilijkheden vóór hun kinderen oplossen, i.p.v. mèt. Wat ik heb zien gebeuren is dat zodra de eerste baan is, of studie, op zichzelf gaan wonen, het ineens niet meer 'vanzelf' gaat, tegengas gegeven wordt en niet de handvaten of ervaring hebben opgedaan er mee om te gaan. En ik denk dat indertijd ingevoerde leenstelsel (vervanging van studiebeurs) ook geen goed heeft gedaan aan de ontwikkeling van zelfstandigheid en weerbaarheid. Bij de studiebeurs moest ik iig wel een weekend baantje nemen om mijn studiekosten, kleding en anderen zaken te kunnen betalen (hoewel er toen ook genoeg ouders waren die de studie van hun kind betaalden), maar bij de lening was de noodzaak er minder: je leent gewoon geld en betaalt dat later terug...