Snap
  • Kind
  • Confrontatie
  • Diagnose
  • Ziekenhuisbezoekjes

De confrontatie van de ziekenhuisbezoekjes.

Deel 1

Nadat we tijdens onze twintig weken echo hoorden dat Riv geboren zou worden met aan zijn linker handje alleen een duimpje betekende dat ook dat er na zijn geboorte nog wat ziekenhuisbezoekjes zouden komen.

De eerste was toen hij 6 maanden oud was. We hadden een afspraak bij een speciaal handen team die Riv zijn handje maar ook de rest van zijn lichaam zouden bekijken. Was het een ‘foutje’ dat puur op zichzelf stond of was er in aanleg meer fout gegaan.

Met een vrolijk lachende baby gingen we het ziekenhuis in. Allebei ontzettend gespannen, ondanks dat we vonden dat Riv het gewoon super goed deed en we ons over zijn ontwikkeling totaal geen zorgen maakten.

Tijdens het onderzoek bleek al gauw dat het inderdaad alleen mis was gegaan bij de aanleg van de vingertjes. Toen de vingertjes moesten gaan ontwikkelen is er, met 6 weken zwangerschap, blijkbaar iets gebeurd wat de ontwikkeling van zijn linker handje heeft gestopt.

Tijdens datzelfde consult kregen we uitleg over de operatieve mogelijkheden. Die waren beperkt, of eigenlijk was het er maar één. Ze konden een teentje (teen naast de grote teen) afzetten en die plaatsen op de plek waar eigenlijk zijn wijsvinger had moeten zitten. Dit zou een complexe operatie worden omdat alle pezen, zenuwen, bloedvaten, spieren etc mee over moesten en goed moesten worden aangesloten om de teen zo optimaal mogelijk te kunnen laten functioneren aan Riv zijn handje. Er werd meteen bijgezegd dat als alles tijdens die operatie goed zou gaan, en dat was veel, dat Riv er dan in functionaliteit zo’n 10 tot 20% winst mee zou behalen ten opzichte van wat hij zonder de operatie zou kunnen. Omdat Riv nog zo jong was konden ze het niet specifieker zeggen omdat de winst die deze operatie zou kunnen geven ook afhankelijk was van hoe Riv zichzelf zou ontwikkelen en met zijn handje zou kunnen. Hoe beter hij het zelf zou doen, hoe minder de operatie hem zou opleveren. Klein detail was dat deze operatie wel voor zijn tweede jaar zou moeten worden uitgevoerd zodat Riv de nieuwe situatie van zijn handje mee zou kunnen nemen in zijn verdere ontwikkeling.

Op ons eigen verzoek zouden we een afspraak krijgen met een klinisch geneticus om het stukje erfelijkheid of foutjes in ons eigen genetisch materiaal te bespreken.

Met een flinke dosis aan informatie en heel wat stof tot nadenken gingen we, samen met onze nog steeds blije baby, naar huis. Rond Riv zijn eerste verjaardag zouden we weer opgeroepen voor een tweede afspraak bij het handen team.

Tussendoor kwam nog de afspraak bij de klinisch geneticus. Deze was eigenlijk ook vrij snel weer klaar. De kans dat dit ‘foutje’ voortkomt uit ons genetisch materiaal en de kans dat het vastligt in Riv zijn genetisch materiaal is nihil. En dus was verder onderzoek niet nodig tenzij wij dat persé zouden willen. We kozen ervoor het hierbij te laten blijven.

Wordt vervolgd.....

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Gewoon.Jool?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.