Dat kan mijn kind al lang

Hoezo gaat het opgroeien zo snel ? 17 maanden en kletst me de oren van mijn hoofd af.Sommige zinnen zijn voor mij ook echt nog abracadabra maar heel veel is ook echt wel heel duidelijk.Ik kijk naar mijn jongen en iedere dag denk ik weer: kind wat word je groot.De ontwikkeling gaat razend snel, zo snel dat ik mezelf betrap op "dat doet mijn kind allang" als iemand verteld wat iemands kind nu kan.Dat word toch over het algemeen als vervelend en irritant gezien, daar ben ik me van bewust, maar aan de andere kant... wat kan ik er aan doen dat mijn kind dat allang doet? Daarbij heeft ieder kind z'n eigen tempo.Zelfstandig eten, drinken, aan een vork prikken of opscheppen, blazen als het warm is,Rond rennen, doen wat ik hem vraag, (bijvoorbeeld. Jas pakken, op de trap zitten om schoenen aan /uit te doen, kleine dingetjes)Ik kan het niet eens persee benoemen wat hij kan omdat het hier gewoon normaal is.Gister ging ik even kijken wat hij wist over zijn eigen lichaam..Kai waar zit je buik?, je handen? Je oren,neus, voeten, en noem het zo maar op.Hij wist alles prima aan te wijzen.Waar zijn je ogen? En hij begint heel overdreven te knipperen, het was hilarisch.Hij zegt halo tegen de mensen die hij tegen komt en zwaait naar auto's, ik geniet daar van.Ik kijk vol trots naar mijn kleine jongen die iedere dag groter lijkt te worden.4 dagen in de week ben ik met kai, dus ik weet dat vooral ik degene ben die hem begrijpt.Het maakt het allemaal net even makkelijker.Aangeven als hij moe is, helpen zeggen als iets niet lukt, Hij pakt zijn stoel en zegt "eten"? Loopt naar de koelkast en zegt iets wat lijkt op drinken...Beetje jammer dat hij mij het liefst rond half 5 de keuken in wilt sturen en zegt "kokuh" (koken) "kah etuh" (kai eten) Ondanks dat ik af en toe denk, laat mij nu is even met rust... ik bedoel, hij pakt mijn hand en ik moet overal bij zitten als hij gaat spelen.Terwijl als papa er is hij zo een half uur tot 3 kwartier alleen kan spelen.Hij klimt ook overal op en zit overal aan.Sommige dagen bestaan uit "niet doen, hou op, blijf daar vanaf, kom daar vanaf" en ga zo maar door.Laatst gooide hij een trein naar remon zijn hoofd waardoor remon zijn neus begon te bloeden.Ik kom binnen lopen en kai staat wat ongemakkelijk in z'n buik te prikken en te draaien."Kah niet doen papa" zegt hij tegen mij(kai niet doen zegt papa) hij voelde zich schuldig en deed het ook niet met opzet.Als hij wist wat excuus was had hij zeker sorry gezegd.Wat vooral fijn is is dat hij kan aangeven waar het pijn doet.Alleen mijn vraag is dan "waar heb je auw"? Terwijl ik altijd heb geroepen dat je een kind toch fatsoenlijk kan benaderen en vragen waar hij/zij pijn heeft 🤣Over het algemeen gaat het goed en is het een lekker vrolijk ventje.Mijn kleine baby die verandert in een echt mensje.Ik kan aan hem merken dat zijn snelle ontwikkeling hem goed doet.De frustratie is minimaal waardoor hij niet meer zoveel huilt als in het begin.Want jeetje wat was zijn start heftig, een huilbaby, 3 maanden lang.Wat ben ik blij dat de baby fase voorbij is.En ondanks dat sommige dagen en nachten nog echt wel heel pittig zijn, geniet ik over het algemeen van mijn kleine man die al zo veel kan.