Dagje Rijksmuseum.

Hij was erg geïnteresseerd in de werken van Rembrandt.

Omdat mijn man en ik in de voorjaarsvakantie beide ook veel vrij waren, hebben we een dag uit gekozen en ben ik samen met mijn kleine, grote vriend naar het Rijksmuseum gegaan.

Een geweldige reis om er te komen, trein en tram. Dat blijft toch iets magisch voor de kinderen.

Vooraf had ik gelezen dat je beter een E-ticket kon bestellen om te voorkomen dat je in de rij lang zou moeten wachten. Via de site van het Rijksmuseum kocht ik 2 E-tickets.

Kosten voor kinderen onder de 18, 0 euro en voor volwassenen 17.50 euro.

Uit de tram, zie je al meteen het museum liggen. Ik zag echt een gigantische rij en een korte rij, en dacht, zo das mooi, gelukkig heb ik de E-ticket! Maar wat schetste mijn verbazing, de lange rij was voor de mensen met een E-ticket. Deze rij was 3 keer langer dan voor de mensen die nog geen ticket hadden. Na 45 minuten wachten kwamen we het museum in.

Daar werden we naar de garderobe gestuurd, waar we wederom achteraan in de rij plaats moesten nemen. Na 30 minuten gaf ik mijn 2 jassen af en vroeg of ik mijn rugtas mee het museum in mocht nemen. De vrouw achter de garderobe keek en zei deze mag mee.

Omdat ik niet zeker wist of Milan alles leuk zou vinden, besloten we eerst om naar de Rembrandt tentoonstelling te gaan. We lieten onze E-ticket scannen en liepen naar boven. Daar zag ik een gigantische rij staan naar de tentoonstelling van Rembrandt. Het ging echt (achteraf gelukkig) erg snel. Tot we de tentoonstelling in wilde lopen en naar de E-ticket werd gevraagd. Ik keek verbaasd want dacht, he voor ik naar boven liep moest ik hem ook al geven. Maar goed, weer mijn tas ingedoken en liet de ticket weer scannen. Helaas, we hadden niet de juiste voor deze tentoonstelling en de vriendelijke meneer wees ook waar we de toegangsticket voor die tentoonstelling konden halen. Jullie kunnen het museum uit en dan achteraan de rij gaan staan voor de mensen zonder ticket! De extra kosten zouden dan 7.50 Euro per persoon zijn.

Dit was mij niet duidelijk toen ik de E-ticket kocht online, maar goed. Aangezien ik echt geen zin had om weer achteraan de rij te gaan staan heb ik, in goed overleg met Milan (die na het lange wachten overal, er eigenlijk al wel weer klaar mee was) besloten opzoek te gaan naar de Rembrandts in de rest van het museum.

Het was gigantisch druk in het museum, zo druk dat het 15 minuten duurde voor we bijvoorbeeld vooraan stonden bij de Nachtwacht of het Melk Meisje. Ook stonden er gigantische rijen voor super mooie ouderwetste poppenhuizen.

Mensen lopen daar met oordopjes in luisterend naar een uitleg en geen oog meer hebbend voor de rest van het publiek. Milan werd aan alle kanten omver gelopen door mensen die zich zelf schijnbaar belangrijker vonden. Grote groepen met gidsen die overal op de grond zaten, zodat er hele stukken niet meer bereikbaar werden. Het was echt een grote massa mensen in een fabriek.

Na een kleine ander half uur werd ik heel vriendelijk aangesproken door een mevrouw van de “beveiliging” al denk ik meer dat ze het pellen van garnalen zat was en besloot om in een museum te gaan werken. Want van contact met mensen, en hoe dat te doen op een juiste en respect volle manier had ze nog nooit van gehoord.

Ze duwde Milan (met 2 handen, nee ik maak geen grapje) weg. Om mij te vertellen dat ze niet gediend was van mijn rugzak en dat ze eiste dat ik deze aan de zijkant van mijn arm hing. Ik deed dit meteen maar vertelde haar wel dat een cursus attitude haar niet zou misstaan.

Terwijl ik dit zei, zag ik aan haar hoofd dat die opmerking mijn bezoek aan dit museum duur zou komen te staan.Terwijl ik weg liep dacht ik, ga de tas wel na beneden in de garderobe gooien, want hier kom ik natuurlijk nooit meer van af. Terwijl ik dit dacht, zag ik in de verte een klein verhit vrouwtje van wederom de “beveiliging” op me af komen stormen. Ik dacht nog bij mezelf, zou ze hebben gedacht dat in de nacht echt alles tot leven zou komen?, Ik moest lachen en denk dat ze dacht dat ik haar stond uit te lachen, maar goed. Ze zei meteen, en ook hier ben ik niet van gediend (wist meteen, die hebben contact gehad met elkaar) je MOET de tas onder je arm vast klemmen. Ik zei prima meid. Deed het en liep verder. Je kunt natuurlijk wel begrijpen dat ik dichtbij een kookpunt kwam, maar hield me in. Ik vertelde Milan dat we deze vleugel af zouden lopen en dat we dan naar beneden zouden gaan om de tas weg te bergen.

We liepen de laatste kamer in waar iemand me met een smile op haar gezicht al op mij stond te wachten. Ik dacht toen wel echt JEZUS mensen, vervellen jullie je zo bij de “beveiliging” van het Rijksmuseum. En ook voor ik iets kon zeggen, zei Milan, nee he mam weer iemand! Ook zij was er, heel gek, niet van gediend en ik moest de rugzak voor me dragen. Ik vertelde haar dat ik het gek vond dat dit mij bij de garderobe niet zo verteld was, en dat ik na navraag ermee naar binnen mocht. Ik stelde haar de vraag hoe het kan dat iedereen bij de “beveiliging” (jip maakte daar ook de handgebaren bij) niet op 1 lijn zat en waarom alles zo onvriendelijk gezegd werd? Ze werd rood en stotterde dat er inderdaad een lijn moest komen. Vervolgens vroeg ik haar of ze mij nu met rust zouden kunnen laten zodat ik er nog iets van kon maken in deze massa fabriek, en ben ik weggelopen.

Vervolgens waren we klaar op die vleugel en liepen we naar beneden om de tas weg te brengen. Daar werd ik ineens aangesproken door een grote man (hoogstwaarschijnlijk dachten ze dat, dat bij mij indruk zou maken) en die vertelde mij: Als je nu je tas niet wegbrengt mag je het museum verlaten. Op dat moment moest ik me echt voor mijn zoon inhouden, want ik was zo kwaad!

Ik heb vervolgens wederom 45 minuten in de rij voor de garderobe gestaan en mijn tas ingeleverd. Daarna hebben we nog een kleine ander half uur in het museum gelopen.

Ik begrijp dondersgoed dat je geen gigantische rugtassen in een museum wilt hebben, maar ik vroeg er nog zo duidelijk na. Er zaten 3 kleine flesjes limonade en 2 pakjes sultane in die tas. Verder niets. Hij was alles behalve gigantisch groot. Er liepen daar mensen met rekken, zaten mensen in een rolstoel, mensen met kinderwagens, met 5 jassen voor zich en een fotograaf met haar gehele foto apparatuur op haar rug. Maar goed ik heb echt op een bankje even moeten bijkomen en mezelf weer moeten minnen.

Ik heb in totaal binnen 5 keer mijn e-ticket moeten laten scannen anders mocht je een nieuwe sector niet in. Daardoor ontstonden ook weer rijen met mensen.Het was echt vreselijk. Zoals je in de reclame ziet, zo is het niet! Mensen ga nooit in een weekend of vakantie naar het Rijksmuseum.

Bij het ophalen van de jassen en tas hebben we zeker weer 20 minuten in de rij moeten staan. Ik was echt gewoon blij dat ik buiten was.

Ik ben al vaak in Naturalis of het museum van oudheden geweest (beide in Leiden en ja ook in een vakantie of weekend), ook druk, maar wel gewoon te doen. Dit is 1 groot massa product, alsof ze denken van, hoeveel mensen zouden we er vandaag weer in kunnen proppen.

Echt een afraden. Mede ook door het onvriendelijke personeel, want dat haalde (ondanks de drukte) de sfeer ook echt naar beneden. We wilden wat te drinken halen… Snel doorgelopen nadat we zagen dat mensen op de trap naar beneden te wachten stonden in de rij.

Dus mocht je ooit gaan, ga niet in een vakantie of weekend!

Ow ja: ze hebben mooie stukken hangen!

Daarna zijn we Amsterdam ingedoken, wat een geweldige stad! Binnenkort online op mama4ever.nl het interview met Milan over het Rijksmuseum en ook mijn top 5, waar je niet wilt zijn in een vakantie op love2bemama.com. Kun jij raden op welk nummer het Rijksmuseum staat?