consultatiebureauwwww

eigenlijk valt het me steeds meer op.

bij het consultatiebureau zeggen we allemaal braaf ja, ok en doen we maar als we een maal weer op straat staan denken we.

wat een gezeur weer, ik doe lekker wat ik zelf het beste vind.

om mij heen hoor ik steeds meer mede moeders hetzelfde zeggen.

vaak m.b.t het gewicht van hun kind.

kinderen worden als snel als te licht of te zwaar bestempeld, terwijl ze nog zoveel moeten groeien.

in mijn geval is het helemaal lastig want als zoonlief ziek is geweest vliegen de kilo's er af.

niet eten en spugen en meneer is alle reserves kwijt.

hij heeft pas een dubbele oorontsteking en luchtweginfectie achter de rug en kreeg ,toen hij net weer de boel op de rit had, griep.

tja de spekjes die hij had ontwikkeld verdwenen weer als sneeuw voor de zon.

toen ik dus afgelopen vrijdag bij het cb was, vonden ze hem wel wat dunnetjes.

na mijn verhaal begrepen ze het wel en er was geen reden voor ongerustheid.

hij is wat langer dan gemiddeld en lijkt daardoor ook dun.

wij noemen hem onze gespierde spijker.

 

van andere moeders hoor ik echter verhalen, dat ze word geadviseerd hun kind meer eten te geven (vol is vol hoor, en als ze niet willen eten dan gebeurd het echt niet)

of ze bij hun eten meer vet of suiker te geven.

jaaaahhhh jongens dat is precies, wat we niet willen.

zelf geef ik mijn zoon bijv. volle kwark i.p.v. magere maar dat is dan ook het enige.

als hij nu al te veel vet of suiker binnenkrijgt kan dat niks goeds voor later betekenen.

(mijn vader zei vroeger overigens al , geen enkele 'te'.... is goed, behalve tevreden.)

 

ooit kreeg ik een hele preek over het gewicht van mijn zoon en dat ik hem vaker zou moeten voeden. desnoods moest ik hem maar wakker maken.

in mijn hoofd dacht ik al, ik ga hem toch echt 's nachts niet wekken voor een voeding, maar desnoods overdag wel. na 20 minuten uitleg over zijn gewicht en wat al niet meer mocht ik naar huis. in de wachtkamer stond een mevrouw, met een klein baby'tje op haar arm.

wat een toeval, het jongetje heeft dezelfde naam als mijn zoon.  

ik vertelde dat mijn zoon te licht bevonden was, "goh, die van mij ook al" zei ze. ïk moet hem wekken voor een voeding en vaker voeden" voegde ze eraan toe.

"dat werd mij net ook verteld" antwoorde ik. "hoe oud is hij dan?" vroeg ik?

bleek het jongetje maar twee weken jonger dan mijn zoon. maar echt veel kleiner en ieler.

komt de arts naar buiten om mij nog even binnen te roepen.

"het spijt me, maar ik heb net de verkeerde status erbij gehad en jou verkeerd geïnformeerd, dat verhaal was voor het jongetje in de wachtkamer. Jou zoon is kerngezond. niks mis mee. iets langer dan gemiddeld en zijn gewicht past daar keurig bij. niks aan de hand, gewoon zo doorgaan."

waarna de andere moeder naar binnen mocht. (kon de arts het verhaal nog een keer houden) vergissen is menselijk, maar dit was wel heel erg onhandig.

zouden er ook ouders zijn die echt elk advies van het cb opvolgen, elk woord voor zoete koek slikken?

zelf, ga ik alleen om te horen hoeveel hij is gegroeid. lengte, gewicht, ontwikkeling.

maar eerlijk gezegd, doe ik zelden of nooit iets met hun adviezen.