Complete wonderoortjes!

5 augustus was daar eindelijk die grote dag. De 2e en voorlopig laatste operatie van Jackie. Als het aan mij lag zou het niet doorgaan, gingen er wel 20 dingen mis in mijn hoofd. De arts kreeg corona, een loopneus, koorts, of was vast bij iemand in de buurt geweest die corona heeft, of wacht... misschien de audioloog wel en daar is natuurlijk ook niet zomaar vervanging voor. Maar gelukkig, ik had het mis. Het ging door! En wauw... wat ging het GOED! 

Zo dankbaar dat alles goed verliep, dat er signaal is gevonden tijdens de operatie en dat Jackie zo snel herstelde. Echt waar, het kon niet beter! Langzaam leefden we toe naar vandaag. 7 september. De dag dat we de linkerkant gingen aansluiten. Vanaf dat moment ging het echte werk weer beginnen. Maar we waren voorbereidt, dit wordt geen makkie! Jackie mag namelijk haar rechter CI maar 1 uur per dag dragen om zo haar hersenen de tijd te geven om met links goed te leren horen. Zie het als je ogen. Als je rechts niet goed ziet en daarmee beter wilt leren zien, moet je links afplakken. Zo ook in dit proces. Maar hoe leg je dit uit aan een nog geen 3 jarig kind die net gewend is goed te horen met haar rechter CI? Ik zag er als een berg tegenop. Vorige week deed ik haar rechter CI even op links. Dit vond ze absoluut niet leuk. Toen besefte ik, dit wordt zwaar! 

Toch waren mijn zorgen onterecht. Wat deed Jackie het goed vandaag zeg! De audioloog pakte het rustig aan en vertelde in gebarentaal wat ze ging doen. Ze mocht zelfs rustig naar haar wond kijken (die prachtig geneest). Jackie vond het allemaal wel prima en verlieten het ziekenhuis in alle rust met haar linker CI op, en rechts in de tas. De hele autorit hielt ze hem op. Zo trots! Ook vanmiddag toen ik aan het werk was en ze bij mijn moeder was gaf ze aan dat haar spoel af was en er weer op moest. WAUW! 

Tijdens het afstellen van haar CI liet Jackie 1 schrikreactie zien. Wat ze hoorde was duidelijk niet prettig. Ze kwam direct bij mij op schoot zitten. Een duidelijk teken dat we een paar stapjes omlaag moesten. Het doel van vandaag was: Het ziekenhuis verlaten met een programma waar Jackie zich prettig bij voelt. Dat is gelukt! We hebben 4 programma's waarmee we de komende week gaan kijken hoe ze op ieder programma reageert. Maandag moeten we terug en vanaf dan 2x in de week voor een maand lang. Stapje voor stapje komen we dan bij 1 programma waar ze het mee moet doen. Sinds een paar maanden hebben we dat rechts al bereikt :) Het is duidelijk dat Jackie links nu niet goed hoort. Dat ze wel iets hoort is duidelijk maar dit zullen aparte tonen zijn. Dit zagen wij ook rechts. Na 2 maanden stilte kwam daar een hele duidelijke reactie op een klap. Nu een jaar later snapt ze volledige zinnen die gezegd worden. Stapje voor stapje ontwikkelt dit zich. Ons doel: Hopelijk met kerst aan tafel zitten en Jackie naast ons zien zitten met 2 CI's op :) Let's pray voor een goed proces!!! Wij zijn in ieder geval enorm trots op onze kleine lieverd die ons keer op keer verbaast.