Close

Wij zijn een tamelijk hecht gezin met elkaar. Mijn man en ik, zoon, dochter, schoonzoon, schoondochter en uiteraard de twee kleine mannetjes. Ik schrijf tamelijk. Eerst stond dat woord er niet maar ik besefte me dat ik erg close ben met mijn kinderen, aanhang en kleinkinderen maar dat mijn kinderen onderling eigenlijk helemaal niet zo close zijn. Nooit geweest ook....ze vochten elkaar van kleins af aan de tent al uit en zijn zo enorm verschillend in alles dat je kunt stellen dat het geen vrienden zijn. Wel broer en zus als in, als je me nodig hebt dan ben ik er voor je. Dat is prima.

Ik had geen geweldige jeugd. Mijn ouders hadden het vooral erg druk met zichzelf en er was sprake van huiselijk geweld. Ik weet zeker dat ze beide veel van me hielden op hun manier maar sommige mensen zijn nu eenmaal wat minder voor het ouderschap geschikt. ( trots op mijn genuanceerde woordkeuze 

Ik wist al vrij jong dat ik het anders ging doen als ik ooit kinderen zou krijgen. Mijn kinderen moesten liefdevol opgroeien en op dagelijkse basis ervaren dat er van ze gehouden werd. Dat klinkt mooi maar ik sloeg er in door. Ik ging overcompenseren wat ik zelf gemist had in mijn jeugd. 

Ik was, lang voordat de term bestond, een curling-moeder. Ik probeerde met man en macht alle obstakels die het leven kent voor hun voeten weg te poetsen. Iedere willekeurige penstreep op papier werd de hemel in geprezen als ware het een kunstwerk niveautje Picasso en ze kregen veelal alles wat hun hartje begeerde. Nou je zult begrijpen dat zulks natuurlijk ook niet goed is hé....Ik ben gestopt me af te vragen wat de gevolgen hiervan zijn geweest in hun leven, kan wel één en ander bedenken maar heeft het nog nut om er druk over te maken, ik denk het niet!Hou me in deze, ook uit zelfbescherming,  graag vast aan de slogan "beter verwend dan verwaarloosd".En eerlijk, tussen ons gezegd en gezwegen, ik heb er ook de kracht niet voor. 

Wat het ook heeft opgeleverd is dat ik een erg sterke band heb met mijn gezin. Op het kleffe af zeg maar. We bellen, appen, videobellen er wat op los op dagelijkse basis. Super tof natuurlijk maar ( ja nu komt de maar) we weten daardoor ook erg veel van elkaar. Ze vertellen me erg veel, meer dan me soms lief is. Voorheen vulde het me met trots dat ik zo'n band had met mijn kinderen in tegenstelling tot vriendinnen die soms geen idee hadden wat hun pubers bezig hield. De moeders die op een gegeven moment alleen nog goed zijn voor de was en een hap vreten. Trots ben ik nog altijd maar besef me inmiddels ook dat alles weten ook gepieker en slapeloze nachten betekend. Wat je niet weet kan je ook geen pijn/verdriet/zorgen opleveren...

Ik kwam een artikel tegen over symbiotische relatie's.Bij symbiose in een relatie bestaat er een sterke betrokkenheid en afhankelijkheid tussen twee of meer personen. Dit zie je in liefdesrelaties, vriendschapsrelaties of ouder-kindrelaties, bijvoorbeeld in een moeder dochter relatie of moeder zoon relatie.Het is de bedoeling dat je de symbiose tussen jou en je kind uiteindelijk los laat. Nou die trein hebben we denk even gemist. (story of my life)

Dus heel soms, als ik weer eens pieker over de één of de ander, ben ik weleens een tikkie jaloers op de vriendinnen die kinderen hebben die af en toe een bakkie komen doen en dan vertellen over de nieuwe bank die ze hebben gekocht en dat leuke jurkje in de uitverkoop. Oppervlakkigheid geeft wel rust....toch?

Zou ik het anders willen? Welnee joh, als ik ze een dag niet hoor maak ik me juist weer zorgen of er iets aan de hand is.Heb ik ervan geleerd? Welnee joh, ik curl gewoon weer lekker verder met mijn kleinzoons en probeer iedere willekeurige penstreep van ze te slijten aan een kunstgalerie.

Of het nu om kleine kindjes of volwassen kinderen gaat, als moeder kloot je maar een beetje aan. Als oma ook trouwens. We maken fouten die we hier en daar proberen te herstellen, we trappen weer in valkuilen, rapen de brokstukken op en googlen naar antwoorden en oplossingen (die je toch niet vind)  We gaan niet in family-counseling maar rommelen gewoon lekker klef door. Dat slaapgebrek haal ik desnoods wel in met een middagtukkie, dat mag namelijk als je oma bent!

Liefs Sandy