Snap
  • Kind
  • #RADBOUD
  • amaliakinderziekenhuis
  • volvulus

Buikgriep ofzo?! Deel 6

Als je wereld stil komt te staan...

Dag 9: deel 1

Evi heeft een hele onrustige nacht gehad en daardoor heeft ze nauwelijks geslapen. Ze waren en zijn steeds met Evi bezig. Ze verzorgen haar wonden en houden alles goed in de gaten. Ze leggen Evi allemaal uit wat ze gaan doen.

Omdat Evi verhoging heeft, is er een longfoto gemaakt. De uitslag hiervan is goed.

Evi stelt nu vragen; ‘Wat is er gebeurd? Hoe kom ik hier? Wat zit daar? Wat is dit (slangetjes)? Mogen die eraf?’ Ze kan zich nog herinneren dat ze buikpijn had, maar dat ze met de ambulance naar het ziekenhuis is gegaan weet ze -gelukkig- niet meer.

Evi heeft dorst en zuigt wat water uit een soort sponsje. Fysio is weer geweest; benen doorbewogen.

Iedereen vindt Evi heel adequaat reageren. Dat is heel goed!

Evi zelf heeft het wel zwaar qua pijn, alles wat er gebeurd is en ongemak. De voeding loopt nog niet door vanuit haar maag.

Moeilijk om haar zo te zien. Ik zou haar zo graag willen beschermen.

In Milans klas heerst corona. Vandaag is hij naar huis gestuurd. We durven geen enkel risico te nemen, dus hij gaat in quarantaine thuis (waar hij verblijft met mijn zus Sandra) en Jade. Zo sneu; hij is zo graag bij zijn zusje. Hopelijk valt het mee, want dát kunnen we nu allemaal echt niet gebruiken.

#staystrongevi

Dag 9: deel 4

Na een hele onrustige start, verliep de middag gelukkig rustig. Evi heeft nog steeds wat koorts (38,5 nu). Geen idee waar dat vandaan komt.

Ze is erg moe en ligt heel veel met haar ogen dicht, maar als ze wat zegt…. Dan is het raak! Bizar hoe adequaat ze is en waar ze mee komt. Vraagt de verpleegkundige wie haar favoriete acteurs zijn uit Friends, noemt ze zo Chandler en Joey op!

Evi gaf aan dat ze bang is (logisch), vroeg hoe ze hier terecht is gekomen en wat er was gebeurd. Buikpijn/spugen weet ze nog, ambulance niet.

Haar maag laat de voeding nog niet door, waardoor ze zich wat ellendig voelt. Ze heeft veel dorst. Mag zuigen aan een ‘sponsje’.

Vanmiddag gaf ik haar een kushandje, zij mij een luchtkus. Zooooo lief!

Ze vraagt net net ‘out of the blue’ of ik aan Sandra wil vragen of ze nog mag logeren. En als dat mag, wil ze ook graag weten op welke dag en of ze dan gaan varen met de boot. Op Henk’s reactie dat hij toch echt de baas is en bepaalt, maar dat zij altijd mag komen logeren, zie ik haar eerste hele kleine glimlachje.

Haar zo niet-vrolijk en ellendig te zien, vind ik het moeilijkst. Maar haar opmerkingen zijn goud waard. Wat doet ze het goed. Wie had dit een week geleden kunnen denken.

#staystrongevi

Dag 10: deel 1

Wat een vreselijke nacht. Vanaf 23.15 uur was Evi onrustig: niet lekker kunnen liggen, buikpijn, koorts (39 graden) en ellendig. Ze wil steeds water (zuigen aan dat sponsje water). Om 01.00 uur moest ze spugen en een uur later nogmaals en flink ook. Ze hebben haar maagsonde iets aangepast waardoor ze niet meer hoeft te spugen en dat helpt iets, maar ze heeft wel het gevoel dat ze moet en dus die klote-buikpijn. De chirurg is vannacht gekomen om het te beoordelen.

Omdat het nog niet acuut is, kreeg ze pijnstillers (paracetamol, huppeldepupsepam en later morfine. Het hielp geen moer. Evi is doodmoe, wil slapen, maar wordt steeds wakker, door de pijn.

Ik heb gewoon een deja vu…

Straks wordt er een echo gemaakt en een dikkere maagsonde aangelegd. Eventueel wordt er ook nog een scan gemaakt.

Ik voel me machteloos, boos en vreselijk moe! Heeft ze nou nog niet genoeg gedonder en pijn gehad?! ‘Mam, ik wil naar huis’. Ik ook lieverd, ik ook.

De morfine wordt nu weer opgehoogd.

Dag 10: deel 2

Na de heftige emoties van vanochtend, is het hier nu gelukkig wat rustiger. Er is vanochtend een echo gemaakt, waarop ze zagen dat er wat vocht in haar buik zat. Vervolgens maakten ze een scan en gelukkig bleken de naden van de darm nog intact te zijn. Als dat gaat lekken, krijg je al die rotzooi weer in de buik, plus weer een fikse operatie.

Wat ze wel heeft, zijn abcessen. Deze zijn nog niet zo groot en hopen ze met zwaardere antibiotica weg te kunnen krijgen, of kleiner te kunnen maken. Anders volgt er alsnog een operatie. Deze abcessen zijn erg pijnlijk, dus Evi krijgt morfine. Vannacht om 04.00 uur kreeg ze dit ook, maar het werkte niet. Nadat dit verhoogd is, lijkt het eindelijk te werken. Ik hoop dat we het ergste weer gehad hebben.

Ik heb tussendoor even wat geslapen. Ik heb dat echt nodig merk ik. We slapen eigenlijk nauwelijks in het ziekenhuis en de nachten dat Evi thuis ziek was, waren ook dramatisch. In het Ronald McD huis slapen we gelukkig wel aardig goed!

Nu zit ik lekker naast mijn meisje. Ze dommelt wat. Lekker slapen en steeds een beetje beter worden, Eefje ... 

Zanne's avatar
2 jaar geleden

#staystrongevi Ik hoop zo dat ze stapje voor stapje opknapt! 🍀

Jesmarijn's avatar
2 jaar geleden

Wat een heftig gebeuren, wat zullen jullie je machteloos voelen. Heel veel sterkte 🍀💖

Ilsealice's avatar
2 jaar geleden

#staystrongevi! 😘

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij CindyTrb?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.