Buikgriep ofzo?! Deel 5

Dag 7: deel 2

Vandaag was het een spannende dag. De verwachting was dat de slaapmedicatie zou worden gestopt en de beademingsbuis eruit gehaald zou worden.

Na het geven van een nieuwe maagsonde hebben ze inderdaad de slaapmedicatie stopgezet. Het duurde lang voordat er iets gebeurde. Af en toe sloeg Evi haar ogen open en bewoog ze haar armen. Ze hebben in overleg besloten de beademingsbuis inderdaad te verwijderen, omdat ze zelf goed ademt.

Nu is Evi nog niet echt wakker. Ze opent geregeld wel even haar ogen, kreunt en beweegt wat en doet ze dan weer dicht. Ook probeert ze soms wat te zeggen. Omdat haar waardes wat oplopen, en ze kreunt is besloten haar preventief paracetamol te geven. Gelukkig, want het laatste wat ik wil, is dat ze pijn heeft.

Vannacht mag ik bij Evi op haar kamer ‘slapen’. Er piept steeds van alles en ook ‘s nachts vinden er controles plaats, dus er zal weinig van slapen komen denk ik. Helemaal niet erg; als Evi maar een goede, rustige nacht heeft.

Zal ze morgen echt wat kunnen zeggen? Een opdracht uit kunnen voeren?

Dag 8: deel 1

Een redelijke nacht gehad. Evi was gisterenavond wat onrustig en leek pijn te hebben. Ze hebben haar paracetamol gegeven en toen ging het beter. Om half vijf hetzelfde verhaal. Nu lijkt ze weer wat onrustig en haar bloeddruk is sinds gisterenavond ook wat verhoogd. Dit is waarschijnlijk toch iets van stress/ongemak. Ze kan ook nog wat ontwenningsverschijnselen hebben van de medicatie. Straks bespreken ze alles weer met de artsen.

Zal vandaag wel een rustig dagje worden. Evi heeft een keer ‘nee’ gezegd tijdens het wegzuigen van haar slijm en ook vroeg ze: ‘Wie helpt mij?’. Verder is ze nauwelijks te verstaan, maar probeert ze wel te praten. Evi heeft haar ogen nog veel dicht.

Een week geleden kwamen we hier… hoe bizar!

Dag 8: deel 2:

De verpleegkundige van gisteren vindt Evi t.o.v. gisteren 400% beter: beademing is eraf, ze is wakkerder, reageert en probeert te praten. Ook vermoedt de verpleegkundige dat Evi een delier heeft (waren we al voor ‘gewaarschuwd’).

Het is wel moeilijker om te zien dat ze niet uit haar woorden kan komen en dat ze soms pijn heeft, of zich oncomfortabel voelt.

We mogen wat foto’s op een stick zetten (kunnen ze projecteren), favoriete muziek meenemen, iPad meenemen, etc. Ze willen dan een beetje dagritme creëren. Een mooie taak voor Milan en Jade om muziek en foto’s te verzamelen (sowieso het liedje van Friends).

Wat gaat deze dag brengen?

Wat zijn we toch trots op Evi

Dag 8: deel 3

Je bent wat vaker wakker. Dan kijk je in het rond, je kreunt wat en je beweegt je armen geregeld. De artsen zeggen dat je waarschijnlijk een delier hebt:

- Een delier is een plotselinge toestand met schommelingen in het bewustzijn, vaak gecombineerd met verwardheid.- Het is een reactie die ontstaat door een medische of lichamelijke oorzaak.- Mogelijke oorzaken van een delier zijn onder andere: ontwenningsverschijnselen, infecties, zware operaties, medicatie, hersenbeschadigingen, dementie of suikerziekte.- Vaak ontstaat er onrust in het lichaam en treedt er een angstig gevoel op. In ernstige gevallen is er ook sprake van hallucinaties en waanideeën.- Mogelijke symptomen van een delier zijn onder andere: verwardheid, apathie, een onrustig of opgewonden gevoel en schommelingen in het bewustzijnEen delier na een operatie kan enkele uren tot weken duren. Wanneer je lichamelijk herstelt, neemt de verwardheid weer af. Meestal gaat een delier vanzelf weer over, maar soms is het nodig om het gebruik van medicijnen te verminderen of de lichamelijke oorzaak verder te behandelen.

Dit is niet fijn voor jou, Evi. We zien jou onrustiger daardoor en niet happy. Tegen de tijd dat de paracetamol is uitgewerkt zien we dit. Gelukkig op de andere momenten niet. Dan ligt je rustig te slapen.

Je hebt wat verhoging. Als je met je armen ‘maait’, roep je; ‘Wat is dit?’ Je kijkt ons af en toe aan en zegt: ‘Alsjeblieft’, maar we weten niet wat je wil, meisje. Soms wil je een beetje huilen, maar dat lukt niet. Je praat heel veel, met een heel klein, broos fluisterstemmetje, maar we begrijpen er bijna niets van. Zo sneu…. Net heb je weer paracetamol gekregen en nu ben je rustiger.

Dit is niet zo fijn voor ons om te zien, maar gelukkig helpt de paracetamol.

#staystrongevi (dit schreef iemand vaak onder mijn berichten en veel mensen namen dit over. Zo mooi!)

Dag 8: deel 4

Vandaag was een emotionele dag. Er gebeurde veel. Daarom ook een deel 4 vandaag.

- Evi is in de loop van de dag steeds wat meer gaan praten. Haar stemmetje is nog zwak en broos, maar heel af en toe knalt ze er iets geks uit: ‘Weg jij’, zei ze tegen de lieve verpleegkundige .

- Ze heeft, voor het eerst, rechtop in bed gezeten (bed omhoog gezet). Een uur lang!

- Als klap op de vuurpijl kwam de fysio. Wij dachten dat ze de benen en armen van Evi wat zou bewegen. Ze zijn wat dikker vanwege het vocht en stijf. Maar niks hoor; gewoon een paar minuten op de rand van het bed zitten. Lekker dicht tegen mij aan. Chris en ik vonden het spannend en Evi vond het zo eng. Dat was naar. Maar wat deed ze het goed!!

Vandaag geen foto van de post (wat ook nu weer een doos vol was), maar deze foto; ik kon Evi eindelijk knuffelen na een week. Dat was zo emotioneel.

Vanavond slaapt Chris bij Evi en ik in het RM huis. Zo houden we het samen vol.