Buikgriep ofzo?! Deel 3
Als je wereld stil komt te staan...
Vandaag post ik stukken die ik zelf gedeeld heb op mijn Facebookpagina. De eerste dag had ik dit niet gedaan, dus dat heb ik achteraf geschreven. Op mijn Facebook gaf ik vaak meerdere keren per dag een update:
Ochtend:Evi heeft een goede, rustige en stabiele nacht gehad. Ze hebben zelfs wat medicatie af kunnen bouwen. Evi plast niet en houdt steeds meer vocht vast. Dit komt omdat haar nieren (nog) niet werken en haar vaten lekken. Evi’s lijf is daardoor opgezwollen. Ze gaan kijken wat ze hieraan kunnen doen.
Vanmiddag wordt Evi rond 13.00 uur weer geopereerd. Ze gaan haar darmen weer aan elkaar vastmaken en als dit toch niet lukt, een stoma plaatsen. Kan ook nog beide. Hangt er vanaf wat ze aantreffen in Evi’s buik. Deze operatie is spannend. Ze zal daarna ook een terugval krijgen, waarschuwen de artsen.
Middag:De tweede operatie is geslaagd!! Evi was de hele operatie stabiel. Ze hebben haar gelukkig geen stoma hoeven geven. Zo blij om! Wel hebben ze nog 10 cm darm moeten verwijderen, omdat dit ook aangetast was. In totaal mist ze dus nu 120 cm darm. De oorzaak van Evi's volvulus was een te lange darm, maar nu is dat ook haar geluk; ze hadden genoeg over om het weer aan elkaar vast te maken. Het gevaar is absoluut nog niet geweken, maar dit is echt wel een lichtpuntje! Nog heel veel hobbels te gaan, maar dit nemen ze ons niet meer af. Er bestaat een kans dat de darm gaat lekken en er kunnen andere complicaties optreden. Daarnaast zijn er nog heel veel waardes niet oké en haar hart en nieren hebben de grootste klap gehad. We kunnen niet in de toekomst kijken…we moeten dit dag voor dag op ons af laten komen wordt hier gezegd.
De volgende dag:Evi is nog steeds stabiel!
Ze doet het zo goed. Ze hoeven steeds minder medicatie op te hogen en willen de slaapmedicatie stap voor stap afbouwen zodat ze steeds meer zelf gaat doen (als ze stabiel blijft vannacht)!. Heel spannend vinden wij dit weer: hoe wordt ze wakker straks? Kan ze praten en wat is de eventuele schade van het eventuele zuurstofgebrek…?
Vanaf morgen mag de naaste familie niet meer onbeperkt bij Evi zijn (corona). Daar moeten we ‘blij’ mee zijn, want dit is zo, omdat Evi stabiel is. Chris, Milan, Jade en ik mogen onbeperkt naar Evi toe. We gaan zo meteen naar het Ronald McDonald huis hier vlakbij en mogen daar logeren. We zijn er al even geweest; wat is dat fantastisch zeg! Ontzettend goed geregeld. We zijn dankbaar dat we hier gebruik van mogen maken. Wel spannend dat we niet meer in de kamer naast Evi kunnen slapen, maar we vertrouwen er op dat het goed gaat. We zijn met 10 minuten bij haar als het moet (hopelijk niet).
Met de IC-verpleger spraken we nog na over wat er afgelopen woensdag allemaal is gebeurd. Hij heeft Evi binnen zien komen en vertelde dat ze slechts 1% kans had om dit te overleven; zo slecht was ze er aan toe. Ze waren met meer dan 25 mensen bij haar aan het werk en niemand van hen had toen verwacht dat Evi er nu nog zou zijn ….
Ze heeft wel 10 engeltjes op haar schouder gehad, ondanks de gigantische ‘pech’.