Blunders in het opvoeden...

Het ouderschap, ow wat is het mooi maar tegelijkertijd ook het zwaarste wat er is.Niemand kan je er echt goed op voorbereiden, in de praktijk is elk kind anders, elke ouders doen het op hun gevoel en hun manier, en dat is ok.Wat zeker is, is dat we allemaal alleen het beste wensen voor onze kindjes, en daarin helpen wij ze waarin dat kan. Of ze luisteren naar je adviezen is een 2e, maar hoe goed bedoeld ook en het maakt niet uit met hoeveel liefde je soms iets voor ze doet...Soms heb je van die lompe momenten als mama of papa waarin je toch even een schuldgevoel van overhoudt. Of voor langer...

Ik ben benieuwd welke dingen bij jullie zijn gebeurd waarbij je je toch even een slechte ouder voelde. Dit is ons lijstje:1. Het baby hoofdje stoten langs de deuropening, in het donker...Sorry baby, je papa is zelf nog half in dromenland.

2. Toen ons 1e kindje geboren was werd me gezegd de nagels te knippen, en ja zo'n knippertje lag overal te koop voor baby's dus maar aangeschaft. Zo zenuwachtig als de pest dat ik was, maar het moest gebeuren deed ik na wat keertjes toen onze zoon zo'n 4 maandjes was zijn nageltjes. Ik pak zijn duimpje en ineens begon hij zo hard te krijsen! Wat, waarom, wat heb ik gedaan??? 2 sec. later keek ik zijn duimpje eens beter na, bleek ik een stukje van zijn duim topje te hebben mee geknipt!!! En het bloed, omg ik voelde mij werkelijk waar de meest waardeloze moeder EVER op dat moment. Kort erna vond ik een glazen nagelvijl van Herome, en die gebruik ik nu nog bij de jongste bijv. Jup, die rot knipper heb ik gelijk weggeflikkerd, eng rotding!

3. Die ritsjes, brrr, ik voelde altijd wel aan dat het elk moment eens een keer fout kon gaan. En als je dan je kind veilig en al IN die jas hebt geritst ben je enorm opgelucht dat ze er weer heelhuids en zonder kleerscheuren vanaf zijn gekomen. Tot die ene keer...Ons 2e zoontje is altijd een enooooorm boefje geweest, hij was ergens in de 2 jaar en wou niks horen van je regeltjes of maniertjes. Maarja je zegt alles uit goede bedoelingen...Snappen ze dat maar eens he? Dus ik vertel hem nog dat hij zijn hoofd omhoog moet houden, dan kan mama de rits dichtdoen. En net op het moment dat ik omhoog ritste keek hij omlaag, met zijn, jawel nekvelletje ertussen. :/ Hallo schuldgevoel!

4. Of wat dacht je van het tandenpoetsen? Mijn man had een keer een slechte dag (wie niet) en was ff gepikeerd. We moesten toen met alleen nog onze zoontjes hun tanden poetsen en hij deed dat. Oudste luisterde totaal nergens naar die dag en hij wou gewoon snel poetsen en de kinderen op bed doen. Uit zijn haast en vermoeidheid had hij alleen niet de peuterpasta gepakt, maar onze Aquafresh....Hij begon te poetsen bij de oudste en hij begon te huilen, en te huilen. Mijn man nog meer geërgerd dan hij was, tot ik dus zag welke tandpasta hij gebruikt had...Hij zei nog sorry maar sindsdien let hij er altijd op wie welke tandpasta krijgt haha.

5. Ken je dat gevoel dat je gewoon graag naar huis toe wilt? Jep, ieder kent dat vast wel...Na een lange dag, we waren op bezoek bij mijn moeder, moesten we met de auto nog een end naar huis rijden. Mijn man moest ons jongste zoontje even in de stoel doen, maar omdat hij ook met de baby bezig was deed hij haar eerst in haar stoel. Ons zoontje was toen al in zijn stoel...dat wel....Op een gegeven moment moesten we op de snelweg op een parking een stop maken, want kleine dame had een boer die eruit moest komen want ze krijste ontzettend luid achterin en hield niet op. Eenmaal gestopt keek ik naar ons zoontje en zag tot mijn verbazing dat hij geen gordel om had....AL.DIE.TIJD. Mijn man schaamde zich dood, letterlijk in die 7 jaar dat we kinderen hadden nooit zoiets gehad, beiden niet. Pfff eens en nooit meer, gelukkig zegt hij het nu ook elke dag weer als we moeten rijden haha. 

En zo zal er vast nog wel wat zijn geweest, niemand is perfect en het ouderschap is niet perfectie.