Bloedprikken :(

Binnen een week hadden we de afspraak bij de kinderarts.

Die zag zeker wat wij ook zagen.

Er zat een zielig hoopje op de behandeltafel.

Knalrode wangen/at en dronk slecht.

Voelde zich niet fijn.

Hij stelde voor om bloed te prikken want dan konden ze meerdere dingen uitsluiten.

Of wij daarmee akkoord ging.

Ja natuurlijk, je wilt als ouders weten wat er aan de hand is….

Dus de arts ging het formulier klaarmaken en kijken wanneer er plek was.

O er is gelijk plek dus als je wilt….

Uhm ja het was wel even schakelen maar ja we zijn hier nu toch al.

En het zijn ervaren prikkers op de kinderafdeling in het ziekenhuis dus laten we het gelijk maar doen.

Dat was achteraf de slechtste beredenering ooit!

Dit werd een hell.

Mijn man kan niet tegen bloed dus die ging even naar buiten en ik zou hem laten weten als we klaar waren.

Maar ik heb nog nooit zoiets ontzettend niet kindvriendelijks meegemaakt als toen die ene keer.

We kwamen de kamer in en eerst dacht ze leuk spelen, tot ze doorhad wat de bedoeling was.

Er werd niks aan het meissie van 3 jaar oud uitgelegd.

Ik hield haar op schoot en hoopte dat het zo gebeurd was.

Maar het werd 1 groot gevecht.

Mij werd gevraagd haar in de houdgreep te nemen met 2 andere, haar vast houden en tegen te houden.

Ze deden de band strakker en losser en werd in der armpje geknepen en weer gemasseerd en straks gehouden en weer losser, het duurde een eeuwigheid van maar liefst 3 kwartier voordat voldoende bloed hadden.

Ze gilde en schreeuwde het uit.

Echt ik heb nog nooit zoiets pijnlijks meegemaakt als dit.

De tranen rolde over mijn wangen terwijl ik heel hard riep schiet op.

Mijn hart brak!

En ik knuffelde en troostte ons meisje en hoopte dat het snel zou opschieten.

Ik wist dit onderzoek heel erg belangrijk is en om erachter te komen wat er aan de hand was moesten we dit doen.

Maar o wat een ramp.

Ik wilde dit nooit maar dan ook nooit meer op deze manier ons meisje zo laten prikken.