7 jaar geleden
Bijna een schoolkind
Over de lastige fase waarbij ik niet kan wachten op zijn eerste schooldag maar tegelijkertijd ook graag even op rewind zou willen drukken.
Maandag ochtend half 6... de schuifdeur gaat langzaam open en ik hoor zijn kleine voetjes aankomen.
Hij kruipt lekker naast mij in bed op "papa z'n plek" en begint te kletsen. eigenlijk zou ik graag nog even slapen maar dat kan ik deze ochtend wel vergeten.
We praten over zijn droom over ridders en draken, over hoe hij roodkapje redde uit een brandende toren en over hoe graag hij Marshall zou willen zijn van paw patrol.
Langzaam beginnen we samen de dag, zonder zijn broertje want die slaapt nog. Warme chocomelk en een broodje erbij, dat hoort allemaal bij ons ochtend ritueel.
Het ochtend ritueel waar binnenkort een eind aan komt, want hij wordt over 2 maanden 4 jaar en gaat dan dus naar school.
Aan de ene kant heerlijk want thuis is hij echt soms niet te doen meer, onwijs veel energie die hij niet goed kwijt kan. Wij kunnen simpelweg niet iedere dag naar buiten , soms regent het of is z'n broertje weer eens ziek en sommige dagen heb ik ook gewoon echt geen zin (ja guilty ????). Ik merk aan alles dat het voor hem tijd is om te gaan. Een aantal vriendjes zitten ook al op dezelfde school en hij kan zelf niet wachten om te gaan.
Maar aan de andere kant komt de moederkloek in mij naar boven en zou ik het liefste de tijd een jaar terugspoelen. ik ga die momentjes in de ochtend zo ontzettend missen.
Straks beginnen wij de ochtend ook zoals alle andere schoolgaande kinderen beneden met een broodje, haasten om op tijd te komen. De lange op bed blijf ochtenden van nu komen niet meer terug. Als ik daaraan denk kan ik soms zo huilen.
ik vond mensen die zeiden "ow het gaat zo snel,let maar op voor je het weet gaat hij naar school" zulke stomme mensen. Hoe kan de tijd nou sneller gaan met hem als zonder hem.
Maar het is echt zo, ik neem het terug. Het lijkt soms of de afgelopen 4 jaar in een zeepbel voorbij zijn gegaan.
Soms kijk ik naar hem als hij speelt, of als hij een puzzel maakt en verwonder ik me over hoe groot hij wordt, hoe slim hij is en hoe snel hij nieuwe dingen oppakt.
Ik hoop dat hij het leuk gaat krijgen op school, eigenlijk ben ik daarvan overtuigd.
Tot die tijd geniet ik extra van onze ochtenden, nog 8 weken.
Anoniem
Heel herkenbaar! Ook 2 zoontjes in precies dezelfde leeftijd. Sterkte en voor nu: Geniet nog extra van de ochtendjes samen.
Mamavanmeesennoud
Dat is inderdaad zo. zijn broertje is 1.5 en we zijn er nog niet over uit of het hierbij blijft. soms doe ik babyspullen weg en dan hakt het er wel even in.
Moontju
Hey kim, Kleintjes worden groot en t is o zo moeilijk ze los te laten! Maar heel herkenbaar je gevoel! En het ergste is nog dat je vanaf dat moment je kleintje een beetje kwijt gaat raken want ineens na 2 weken is het het kleintje niet meer van toen! ????