3 jaar geleden
Bijna 4
Even een blog tussendoor.... 4 jaar geleden..... zwanger van een meisje! Hoera! Heerlijk aan het genieten, niet wetende wat ons te wachten stond. Met 27 weken was je daar, 570 gram en 30 cm. Bijna 4 jaar geleden... ik kan alles nog voor me halen alsof het gisteren was.
Alle mijlpalen die we vierde zoals toen je 1 kilo was, elk stapje wat gemaakt werd met het afbouwen van de zuurstof apparaten en elke dag dat jij er nog was! Maar ook alle diepte punten, je eerste infectie, hoe je daar helemaal stil lag, we je niet meer mochten vasthouden maar alleen door een raampje naar je mochten kijken, het overgaan van CPAP naar neus bril, waardoor je zuurstof te weinig had en grouw/grijs/blauw werd. Ik voelde een en al paniek! Of de eerste keer dat je een alarmpje af had laten gaan toen papa alleen bij je was. Het lijkt allemaal gisteren.
Nu ben je bijna 4. Je bent een prachtig meisje, lief, zorgzaam maar ook erg pittig. Je speelt het liefst heel de dag buiten en kan niet wachten om naar groep 1 te gaan. Groep 1, 4 jaar, nog geen meter groot.....4 jaar lang heb ik alles wat je deed en leerde samen met je gedaan, wist ik precies hoe en wat.
Afgelopen 4 jaar heb je het zo goed gedaan. Je had wat kleine hobbeltjes maar geen gekke dingen. Je kwam een paar keer in het ziekenhuis, kreeg een bril en hebt nu extra "suiker" zoals jij het noemt om wat aan te komen, want met 12.5 kilo ben je niet de zwaarste.
Toen we richting je eerste verjaardag gingen was ik heel veel bezig met wat er was gebeurd, jou vroeggeboorte alles wat je al had moeten mee maken... "de eerste verjaardag is het ergste" zei iedereen. Je tweede verjaardag kwam en ik dacht "ze hebben gelijk". Nu gaan we richting jou 4de verjaardag en al een aantal maanden ben ik er weer mee bezig. Meer dan je eerste verjaardag, anders dan je eerste verjaardag.
Je gaat naar school, naar grote kinderen. Ik maak me zorgen over je ontwikkeling want ik hoor telkens in mijn hoofd dar zinnetje: " tot 8 jaar kunnen zich nog problemen ontwikkelen". Elke dag ben ik er wel mee bezig en ben ik bang voor jouw toekomst. Ik pieker van het stoeltje waar je misschien niet oppast tot wat als je niet mee komt met de klas en dan hebben we het nog niet over schoolreisjes!
Soms, als je slaapt, kijk ik naar je en komen alle tranen. Waarom moest jij nou de gene zijn die te vroeg geboren werd!
Lief mooi meisje, mama maakt zich zorgen en er vloeien heel veel tranen maar jij bent het zonnetje en fladdert overal doorheen. Als ik naar jou onbezorgde gezichtje kijk die mij elke ochtend vraagt: " mama ben ik vandaag groot genoeg om naar de basisschool te gaan?" Voel ik naast de angst net zoveel trots want je flikt het maar en hebt het maar even gedaan! Van kleine mini mensje die moest leren ademen tot een bijna kleuter die zindelijk is overdag en snacht, kan tellen, lachen zingen praten en heerlijk kan spelen!
Jij, kleine dappere dodo, gaat het geweldig doen op school! En mama? Die went er vast ook wel aan en kroelt je nog even extra veel!
