Bassisschool

Man man man.

Ineens was je bijna 4 en moest je gaan wennen op de basisschool. Waar ik aanvankelijk zwaar enthousiast was, kwam ineens een spook uit het verleden zijn opwachting maken.

Hoe zorg je dat je toch niet je eigen angsten niet projecteert op je kind?

Ik ben dus gepest op de basisschool. Niet een beetje nee een beetje erg veel 

Ik was "anders" . Een klein meisje, lang blond haar, speelde het liefst alleen of voetbalde met de jongens. Merkkleding was ook aan ons niet besteed. Groot gezin, maar een handige moeder die alles maakte. 

Buitensluiten, duwen, uitschelden, schoppen, in de kleedkamer van de jongens gooien. Niks was die meiden te gek. De leraren hadden niks door en als ik al wat zei, moest ik maar eens leren voor mezelf op te komen.

Nu zijn we allemaal volwassen, kom ik ze nog wel eens tegen en kan ik er ergens om lachen.

Heel hard gezegd ik heb het met mijn man en kinderen fijn voor elkaar. Zijn niet rijk maar ook niet arm en aan liefde geen gebrek. Zij hebben gebroken huwelijken of de pracht en praal op insta huwelijken terwijl ze bij de buren snoepen. 

Ineens komt dat spook van het pesten terug. Mijn zoontje zo lief en soms ook een boef , zo vriendelijk naar iedereen toe gaat beginnen aan die basisschool. Een school die wij gekozen hebben, die zijn vriendjes of vriendinnetjes gaat bepalen. Wat een heftige keuzes als je er zo over nadenkt. Mijn angst mijn grootste angst laat hem niet gepest worden, maar laat hem ook zeker geen pester zijn! 

Ik blijf in zijn gezicht enthousiast en blij voor hem. Zal hem morgen ook met een glimlach naar zijn klas brengen voor zijn 1ste echte dag. Maar van binnen zal ik huilen en als ik uit het zicht ben zal ik dat ook zeker echt doen.

Het grote loslaten is begonnen, maar het beschermen als een leeuw stopt nooit.