Amsterdammertje van het jaar: de ontknoping nadert

Teveel onderwerpen voor een interview

De nadruk in het interview bij de presentatie ligt op Dunya’s werk in het plantsoen en de Anti Pest Club. Die onderwerpen spreken het meest aan, maar ze had ook graag verteld over Operatie Olifant en Pietje Puk. Al begrijpt ze nog steeds niet zo goed waarom het zo bijzonder is dat ze niet zwart geschminkt was. “Veel grote mensen vinden dat zwarte Piet niet mag veranderen, het is een traditie. Kinderen raken in de war en vinden Sinterklaasfeest niet leuk meer als zwarte Piet niet zwart is” leg ik uit. “Dat is onzin” vindt Dunya. “Pietje Puk is nog veel leuker!” Ik knik. “En dat maakt jou juist zo bijzonder, dat jij er zo over denkt”. Helemaal begrijpt ze het nog niet, maar het begint te komen. En dat ze een spreekbeurt over Malala Yousafzai heeft gehouden vindt ze ook niks bijzonders, zoals eigenlijk bij alles. Ze doet het allemaal omdat het goed voelt, omdat ze het leuk vindt, niet omdat ze graag belangrijk of bijzonder wil zijn.

Interview en boekenbon

Als eerste, omdat ze de jongste is, mag ze op het podium. Ze kreunt even. Ik zit op de eerste rij samen met haar vader en oudste broertje. Stralend zit ze in de grote stoel en beantwoordt alle vragen. Er zijn teveel redenen waarom ze genomineerd is, dat kan niet allemaal aan bod komen. Na haar volgen er nog meer Amsterdammertjes die vertellen over hun nominatie. Het is voor de kinderen nog best lastig om dat goed over te brengen. Iets doen is iets anders dan erover praten en uitleggen waarom je iets doet. Aan het eind worden alle kinderen nog even op het podium geroepen en krijgen ze een boekenbon. Dunya glimt van trots en ze geniet. Wat de uitslag ook mag zijn: ze heeft hier wel mooi gestaan.

LOOKOUT: Hier zijn we weer!

Na afloop zijn we allemaal uitgenodigd bij de ADAM toren, de LOOKOUT. Bekend terrein natuurlijk, maar deze keer kan ze aan papa en Fawad de toren laten zien en het uitzicht. Ook mag ze schommelen en ze wil graag met papa. Dat is even slikken voor mij, maar ik gun het haar ook enorm. Na wat gepraat met haar broertje, die niet wil dat papa op de schommel gaat met Dunya, wordt de knoop toch doorgehakt. Fawad blijft bij mij beneden en Dunya gaat met papa schommelen. Inmiddels is het donker en zien we Amsterdam bij nacht. Wat fantastisch.

Amsterdammer van het jaar

“Bij de volwassenen is er ook iemand uit jouw buurt bij de laatste tien” vertelt iemand van de organisatie. Dunya knikt heftig. “Dat weet ik wel, die ken ik heel goed. Dat is Nicolette!” Ze is deels om dezelfde reden als Dunya genomineerd, omdat ze allebei helpen om het plantsoen netjes houden. Plus daarnaast nog een heleboel andere redenen, maar deze overlap is wel erg bijzonder. We hopen dat ze samen winnen. Dat zou de Spaarndammerbuurt nog eens goed op de kaart zetten!

Het Parool

En dan staat ze ineens met een foto in het Parool. We kopen er twee, eentje om te bewaren en eentje voor school natuurlijk. De juf vindt het ook erg bijzonder dat Dunya dit allemaal meemaakt. Een leerling uit haar klas, zo vaak maak je dat niet mee. Vol trots bladert Dunya door de krant en leest aandachtig wat er over de kandidaten geschreven staat. Ze probeert haar kansen in te schatten, maar we hebben geen idee welke afwegingen de jury heeft gemaakt. Noah is een held, Samia durft te speechen voor een vol Museumplein, Jimmy voert actie tegen kindermishandeling en Nour vertelde vol overgave over het project “Oorlog in mijn buurt” waarvan ze erfgoeddrager is geworden. Allemaal hebben ze iets bijzonders gedaan. Allemaal iets groots. Dunya heeft heel veel kleine dingen gedaan. Geen idee wat zwaarder weegt en ik ben blij dat ik niet in de jury zit.

Naar de Schouwburg

Zondag staat ze op het podium van de Amsterdamse Schouwburg voor de bekendmaking van de uiteindelijke winnaar. Natuurlijk stimuleer ik Dunya in de dingen die ze doet, maar het initiatief ligt bij haar. Zij heeft het bedacht en gedaan. Ik ben blij dat iemand uit de buurt zo aardig is geweest om haar te nomineren, zodat er eens aandacht is voor het geheel. Ik heb er zelf nooit zo bij stilgestaan, maar het is veel wat ze heeft gedaan. En hier stopt het niet! Amsterdammertje van het jaar of niet, ze gaat in februari gewoon weer aan het werk in het plantsoen en in maart begint de volgende Zapp Your Planet actie voor een bedreigde diersoort. Dunya kan niet wachten om zich hiervoor in te zetten. En in september zal er ook weer een week tegen pesten zijn en zal Dunya ongetwijfeld opnieuw polsbandjes bestellen voor haar school. En zo blijven er altijd dingen op haar pad komen die ze oppakt en waarmee ze aan de slag gaat. Voor mij is ze nu al een topper. Gewoon om wie ze is. Een titel heeft ze niet nodig, maar als ze die toch krijgt, is het een prachtige bevestiging voor haar. Maar eigenlijk hebben deze tien finalisten de titel allemaal verdiend! Zondag weten we wie de beker wint, een portret krijgt in het Amsterdam museum en wie er bij de burgemeester op visite mag. Het wordt nu echt wel spannend!

-----------------

Via Facebook blijf je altijd op de hoogte van mijn nieuwste blogs. Klik hier om mij te volgen!