Als je kindje niet gewoon een late prater is maar opgeoeid met een tos.
Toen onze zoon klein was was hij de perfecte baby.
Hij huilde eigelijk nooit, vond het prima om alleen te spelen, hij had niet veel nodig om gelukkig te zijn.
Het viel al snel op dat hij wel erg weinig geluid maakte, hij huilde niet maar brabbelde eigenlijk ook niet,
Hij gilde wel erg veel en erg hard
We hebben dit al vaak aangegeven bij het consultatiebureau maar het werd keer op keer afgedaan met "ach joh dat komt vanzelf" mijn man was daar ook van overtuigd maar mijn moedergevoel zij dat het niet klopte.
Na zijn eerste verjaardag maakte hij nog steeds "piepgeluiden" zoals ze het beschreven bij het consultatiebureau, maar er kwamen geen woordjes.
Ondertussen kregen we klachten van de peuterspeelzaal dat hij aggressief was naar andere kinderen en ze hem niet begrepen daardoor werden we Uiteindelijk doorverwezen naar het audiologisch centrum waarnaar we hem op een voorschool voor kinderen met taalproblemen hebben ingeschreven
Daar maakte hij enorme sprongen maar hij liep nog steeds erg achter en daarnaast merkte ze daar op dat hij vaak viel en weinig controle over zijn lichaam leek te hebben.
Ze verzochten ons de dokter erover te raadplegen.
Toen we bij de dokter kwamen stond hij versteld dat onze zoon nog nooit door het consultatiebureau is doorverwezen naar een kinderarts.
Hij heeft direct erfelijk onderzoek aangevraagd en ons verwezen naar het ziekenhuis waar onze zoon onderzocht werd door een ergo therapeut en een fysiotherapeut.
Op de voorschool hadden ze een mogelijke diagnose gevonden
Dyspraxie,
Deel 2 vol
7